şimdiye kadar gördüğüm, kendi babam dahil neredeyse bütün babaların ortak özelliğidir şerefsizlik. ne zaman ilgili, sabırlı, güleryüzlü bir baba görsem gözlerim doluverir, tutamam. anneye hastane için para vermeyen ve ölümüne sebep olan baba mı dersiniz, sizleri beş kuruş para için ağlatan baba mı dersiniz, gururunuzu bütün insanların içinde inciten baba mı dersiniz, anneyi aldatan ve çocuklarını terkeden baba mı dersiniz; bunların hepsi şerefsizliktir. o yüzden en büyük şerefsizliği seçmek gerçekten çok zor.
cocuklarini herkesin yaninda asagilamasi, oglunu yasina ragmen herkesin icinde rencide etmesi, verdigi ekmegi bile basa kalkmasi ve cocuklari yaninda madde kullanmasi. neyse.
hala yaşıyor olmak. bunu babası kötü olmayanlar anlayamaz daha önce yazdığımda eksiledilr sikeyim ufuklarını eksilemezlerse, kötü bir aile bireyi her şeyden fecidir aynı çatıda yaşamak zorunda kalıyorsun öldürsen bir dert öldürmesen binbir.
1- mirasın tamamını tek çocuğa bırakıp diğer kardeşleri mağdur etmek
2- size ve annenize bakmadan bırakıp, başka karılara gitmek ondan çocuk peydahlamak onlarla yaşamak.
özellikle ikinci madde insanın canını çok acıtır, biz sana ne yaptık lan şerefsiz herif dersiniz. benim başıma gelmedi böyle bir şey bilakis babamı erken yaşta kaybettim ama böyle yapanlar da var.
