üvey babaysa şerefsizlik yapması yadırganmaz, siktir edilir. ama insanın öz babasıysa ve kasıtlı olarak şerefsizlik yaparsa onun yatacak yeri yoktur. evlatlar babalarına saygıda kusur etmeyecekse babalar da çocuklarına bakmak, koruyup gözetmek zorundadır.
yıl 2004 istanbulda kızına tecavüz eden baba, onu bir odaya kapatır! evi yıkmaya gelen yıkım ekiplerinin yanında 7 aylık babaçocuğuyla ağlayan genç kadınla karşılaşır. olay polise intikal eder ve o şerefsizin kan donduran ifadesi aynen şöyledir:
"karım öldükten sonra kimseyle evlenemedim, benimde ihtiyaçlarım var. onları karşılamak için kızımı kullandım, ..." gerisini yazamıyorum!!!
en büyük mü bilemem ama biri 5 diğeri 8 yaşında olan iki çocuğunu ve karısını başka bir kadın için terketmesi. 3 yıl sonra dönüp hiç birşey olamış gibi kendini kabul ettirmesi. üstelik çocukların tek bir özür bile dilemeden, hiçbirşey olmamış gibi gelip sizinle aynı evde yaşaması.
Babadan babaya degisen durumdur. Pezevenk bir Baba icin yapilabilecek'en Büyük serefsizlikle' bildiginiz siradan bir babanin yapabilecegi serefsizlik nicelik olarak farklilik gosterse de nitelik olarak ayni 'buyuklukte olabilir.
iskele babası gibi durmamalı öyle, evlat için gerekirse taş taşımalı her şey parayla değil bir evlada yapılabilecek en büyük şerefsizliklerden biri evladını sevgisiz bırakmak, ikincisi çocuklarına ayırması gereken parayı kumarda kadında yemek.
