Unutmak için baslanan yeni ilişkiler , uzulen ınsanlar ve tum bunlardan dolayı ınsanlar arasında adının çapkına çıkması bunlar sadece 2. Aşama 3. Aşamada ise kabullenme ve unutmaya calısmak vardır sonucta kımse ask acısından ölmemis dimi?
irade. en büyüğü budur. onu görmeme, aramama hatta onun için bir daha ağlamama konusunda müthiş bir irade gösterirsiniz.
ben lise 2 de yaşadım bunu. şimdi domuz gibi iradem var. tavsiye ederim.
yaşadığını hissedersin. sen acıyorsan bu demektir ki; sen hakkıyla sevmişsin. birtek sen acıyorsan bu demektir ki; yanlış adamı sevmişsin. eğer ikinizde acıyorsanız bu demektir ki; yanlış yerde bitirmişsin. ve eğer ara sıra ansızın geri tepiyorsa o acı, murathan mungan'ın da dediği gibi; umarım geri teper,yoksa gerçekten bitmişsinizdir.
bir aşk biter ve acısı kalır. öyle de puşt bir acıdır ki o, o insanlayken bu acıyı taşıyan kalbin 10da 1ini hissetmemişsindir. kalbin nasıl da büyüktür oysa farkettiğin andır.
aşk acısı öyle bir şey ki, acıyı tattıkça insanı başkalaştırır. belki en başında acılara boğar, sonrasında ise kendine " başkaydım, şimdi ise bambaşka oldum" dedirtir.
olgunluktur herşeyin başında. amma velakin bir noktadan sonra daha fazla olgunlaşamadığın da sana vereceği tek şey acı olacaktır. ya da tam tersi hissiz bir adam olmana sebep olacaktır. ikisi de gayet kötü. en azından daha sonrasında hayatına girmeye çalışan herkes için zor biri olacaksın. çünkü birilerinden vazgeçebilme eşiğin her seferinde daha da daralacaktır ve sen o eşiği atlamak için hiç çaba sarf etmezken karşındaki uçurumun kenarında "hayata yeniden tutunulabilir mi ki senden sonra"yı düşünüyor olacaktır.
