aylar yıllar harcamışsanız ilk aşkın soktuğu kazığı çıkarmak için akabinde her aşk ihtimaline temkinli ama cesurca başlamışsanız lakin günün birinde ikinci aşk acısının ortasında bulmuşsanız kendinizi sözün bittiği yeri kazandırandır. **
kağıt mendil üreticileri ve hüzünlü şarkılar söyleyen şarkıcıların cd lerden kazandıklarıdır. gsm operatörleri de dayanılamayıp çekilen, sayısız mesajlardan kazanır. efes pilsen, zaten biliniyor.
kelime anlamiyla degerlendirirsek,ne kadar "kazanc" kapsamina girer bilinmez ama baslicalari,kisa donemde abur cuburla edinilmis fazla kilolar,stresle ortaya cikmis sivilceler ve enkaz haline donusmus bir beyin ve kalp ikilisi...
yaşanan ayrılık neticesinde yaşanan acının insana kattıkları.
bir ayrılık acısının hiç fizyolojik olabileceğini düşünmemiştim başıma gelene kadar.
midenin acıdan kavrulması da, yüreğinizin kavrulması kadar acı veriyormuş demek anladım..
çok şey öğrenirsiniz biten bir aşkın size yaşattıklarından;
-öğrendim ki, hiçbir duygu sürekli değilmiş, üzüntülerinde, sevinçlerinde, aşklarında hatta sevgilerinde bir süresi varmış.
-öğrendim ki, kişiye, hakettiği değerden fazlasını vermek sadece sizin değerinizi düşürürmüş.
-öğrendim ki, dürüst olmayan kişilere, çok dürüst davranmak erdem değil budalalıkmış.
-öğrendim ki, acı insana daha iyi analiz etme özelliği kazandırıyormuş,
-öğrendim ki, acı çeken insan halden anlarmış
aşk acısı çekmek, o an için dünyanın en kötü şeyi gibi gözükse de, sonrasında size çok şey kazandırdığını anlarsınız sadece olayın neresinden bakmak gerektiğini bilmek gerekir.
yaşadığım acı için ben allaha şükrediyorum. biliyorum bu acı benim başıma geldiyse benim bundan almam gereken çok şeyler var.
insanlara sonsuz güvenmeye devam edecek, ve belkide çok pis kazıklar yiyebilecek olan ben , belkide bu olaylar neticesinde herkese güvenilmemesi gerektiğini anlamış oldum.
bir şeyi duymakla, yaşamak arasında sonsuz fark varmış bunu da öğrendim.
belkide hemen hergün duyarız; insanlara güvenmememiz gerektiğini, evet belkide hep aklımızın bi köşesinde tutarız bunu ama bunun doğru olduğu bir olayı, birebir yaşamak okadar farklıdır ve okadar öğreticidir ki ancak yaşamak gerekir.
yaşadım, gördüm ve biliyorum artık.. farkındalık çok önemliymiş bunu da öğrendim, yaşayarak öğrendim...
insanı her seferinde biraz daha olgunlaştırması,
aşka karşı biraz daha korkak, ürkek bakması,
kalbinde hiç silinmeyen bi anı bırakması,
eger yüzsüz ise bu kişi daha da kaşar olması, eskimesi. (bkz: eski kaşar)
filozof olma yolunda koşar adımlar atarsın farkında olmadan. hayatı yorumlayış şeklin değişir. ya da senin şeklin şemalin değişir de o yüzden mi hayat daha bi farklı gelir? orasını tam kestiremedim. biraz onun üzerine kafa yorayım ben en iyisi.
nasıl yarım kalınacağını öğretir insana,nasıl uykusuz gecelerin sabahında işe gidileceğini,nasıl somurtkan olunacağını,gözyaşlarını nasıl saklayacağını,güneşli günlerde nasıl yalnız kalınacağı,mutlu çiftlere bakıp nasıl sövüleceğini,düğünlerde sıra sana geldi diyenlere nasıl ters cevap verileceğini,güzel kızlara nasıl bakılamayacağını,sana yaklaşan insanlardan nasıl kaçacağını,eski sevişmeleri nasıl sıksık hatırlayacağını,sabaha kadar nasıl iki paket siga içileceğini,onun başkasına yar olucağı düşüncedinin seni nasıl deli edeceğini,asla senin olamayacak sevgilinin nasıl olurda seni sevmediğini,nasıl bir daha asla o elleri tutamayacağını,durduk yere ağlamanın nasıl olduğunu,kayıp giden zamanın nasıl seni yıprattığını,saçşarındaki beyazların nasıl çoğaldığını öğretir .. acıya mukavemetin nasılda çok olduğunu .. aşk acısı dünyada nasıl ölündüğünü öğretir..bu öğrendiklerin kazançsa aşk acısı çok kazandırır... yıpratırken seni.
eğer acı çektiren insan kötüyse, onun bütün özelliklerini gelecek aşkınıza yaşatmanızı sağlar bir zaman. kayıplar verildikten sonra insan kendine gelir. ve sonrada geriye dönüp bakmazsınız bile... eğer ki acı çektiren insan iyiyse artık siz kötü olmayı öğrenmişinizdir. bundan da uzun bir zaman kurtulamazsınız.
insanın en önemli kazancı, göte giren şemsiyenin açılmadığını öğrenmesidir. Aşk essahtan aşksa, acı da essahtan acıdır ve her halükarda göte giren şemsiye açılmaz ve insan bu yüzden devam eder yaşamaya.
