yıllar önce arkadaşlık kıymetliydi. öğrencilik yılları 12 eylül öncesine dayandığından canımızı emanet edebilirdik veya emanet alırdık canı. malın ve canın bir başkasına emanetini şimdiki neslin bilmesine imkan yok tabii.
seneler sonra...bi kısmı ya öldü veya yurtdışına cıktı, tek olmayı onların hayatımdan cıkmasıyla öğrenmeye başladım.
'kardeşim' sözünü duymak kadar umutlandıran ve mutlandıran başka bi kelime yoktu ve hala yok benim icin.
şimdilerde genclerin birbirini bi bardak cay ısmarlamamak icin görmezden geldiğini her gördügümde iyice yaşlandığıma karar veriyorum.
(bkz: seni kendime çok yakın hissediyorum.)bunu duymak gerçekten çok hoş yahu.dünya'da yalnız olmadığını bilmek güzel.benden bi tane daha var demek ki diyorsun.
