üç vakte kadar gelen depresyonun ayak sesleridir. aman dikkat ediniz azizim, böyle durumlar da, bir kaç gün insan evlatlarından ve teknolojinin getirdiği sanal sosyalleşmeden uzak durulmalıdır. bu süreçte kendinizi toparlayamazsanız, psikoloğun yolunu acilen tutmalısınızdır.
Çok garip bir histir. Son günlerde bir anda çevremdeki herkesten soğudum. Nedenini bilmiyorum ne yapsalar, ne söyleseler batıyor sözlük. Belki de gerçekten beni rahatsız edecek şeyler yapıyorlardır belki sorun bu sefer bende değildir he?
insanların iki yüzlülüğünden yoruldum artık. Birbirinden çok sevdiğim arkadaşlarımın sırf ağzımdan laf çıkmayacağını bildiğinden hepsinin tek tek bana bir diğer arkadaşımı geçmesi ve yarım saat sonra hiçbir şey olmamış gibi yaa canım hoşgeldin ne kadar özlemişim gibi yapmacık bir tavırla selamlaşıp beraber takılması benim zoruma gidiyor.
Ulan daha az önce bana onu kötülüyordun, o da 1 gün önce seni kötülüyordu ve ben ikisini de ayrı ayrı "hayır ya o iyi bir insan sen yanlış anlıyorsun, aslında öyle yapmak istememiştir" gibi sözlerle savunuyordum.
Ben mutsuz da olsam eski asosyal, kimseyle konuşmayıp, kulaklığım ve telefonumla takıldığım günlerimi özlemeye başladım. Çünkü böyle olunca daha fazla üzülüyorum benim derdim bana yeter amk bir de sizin entrikalarınızla mı uğraşacağım ya?
Az kaldı sözlük hepsini uyaracağım ve eğer böyle devam ederlerse bir anda hepsiyle irtibatımı koparıp yalnız kalacağım. Biliyorum yine kötü olan, dengesiz olan, adam olmayan kişi ben olacağım. benim de arkamdan birbirlerine yaptıkları gibi konuşacaklar. Bu sefer ayrı gayrı olmayacaklar hep beraber konuşacaklar ve içlerinde beni savunan kimse olmayacak...
