Değil adı, yüzündeki her bir çizgi dün gibi aklımda. 3 evlat acısı yaşamış, gözyaşlarını hep gizli dökmekten erken çökmüş koca yürekli adam.
Tam 17 yıl oluyor bu Nisanda onu kaybedeli. Ama yerini hiç kimse dolduramadı, kimse onun gibi sevip kollayamadı. Ben çocuk halimde, beni büyük yerine koyup benimle dertleşmesini özlüyorum..
Unutamam ki. Kırgın ve yaşlı gözleeiyle hastane odasının penceresinden dalgın bakışlarını. Yetişemedi oğlu helalleşemediler. Babam yerine beni öptü kokladı dedecim
. Çok ağrılıydı hastalığı istan etmedi. Bi tek bizi bekledi odasında hasretle. Ben o kadar iyi bir hayat yaşamıyorum dede. Beni affet! Sen çok ssvdiğin kırlardasın, buğday tarlalarında belki.
Hani nasılsın dediğimde;sen iyi ol ben de iyi olurum derdin hep ;Dede himmet yolumu bulamıyorum
