başkalarına saygı, sevgi, vatan, millet, din gibi şeylerin amacı toplumsal refah elde etmek, toplumsal refahın amacı da maximum düzeyde mutlu (ya da huzurlu da diyebiliriz sıfat olarak*) birey elde etmektir. bu durumda toplumun geneli toplumsal refahı amaçladıgı sürece, bazı bireylerin bu manevi degerleri hiçe sayarak sadece kendi mutluluguna calışmasının onlara daha fazla mutlulukdan başka bi getirisi olmaz. hayatın amacının da mutlu olmak oldugunu varsayarsak...
yalnızca ve yalnızca evrensel sevgidir. çocuk dört yaşından önce koşulsuz sevgiyi öğrenmelidir. bu temel üzerine ilerleyen yıllarda evlat olur, kul olur, saygı duyan ve duyulan olur.
bazısı nasibini alamıyor ne yazık.empati yetileri yok hiç...
eve gelen, hayatın çemberinden geçmiş temizlikçi abla, okumuşdur diye saygıda kusur etmemeye çalışırken, kadına insan yerine böcek gibi davranan gördüm...insanlıktan nasibini alamamış işte bünye, ne beklene.
yaşam ve hayata dair öğretilmesi ne gerekiyorsa en ince ayrıntısına kadar öğretmek ve çocuğunun da bu öğrendiği şeyleri uygulamaya koyarken yanında olarak öz güvenini sağlamak. *********
