Çok çekingenim, gerçekten hakkında bilgi sahibi olduğum hiç bi konu yok bu bana salak gibi hissettiriyo, her insana şüpheli yanaşıyorum buda beni insanlardan kendimden soğutuyor.
atilgan biriyim ama iliski ve duygularim konusunda cok pasifim kac yasima geldim hala cekingenligimi atamadim uzerimden. Begendigim biri varsa hic soyleyemedim ona hislerimi öyle kaynadi gitti. Yeniden birini taniyip yeniden guvenmek kabullenmek sevmek falaan of. Dusununce cok useniyor insan abi herseye sifirdan basliyoruz.
hayatın yolunda gidiyo, yardımseversin, safsın, zekisin ama kullanmıyosun, 3 kuruşluk insanları asla bir daha hayatına sokma, çok kindarsın, sakin ve sabırlısın, elin yüzün düzgün ama karanlıklarda dolaşıyorsun, trafik kazası kalp krizi ya da kanserden öleceksin, insanları çok iyi tanıyorsun ama yaptıkları yanlışları görmezden geliyorsun, en çok istediğin şey farklı ülkeleri gezmek ve doğada sessizce oturup doğayı dinlemek.
Sabah çok erken kalkacağımı bildiğim akşamlar cinli gibi gözler faltaşı yatakta öylece dikildiğim ve asla uyuyamadığım için Allah belamı versin. Yarın sabah da yüzümü yıkarken uyuyakalmamak için kendimi tokatlayarak güne başlayacağım muhtemelen, aferin müstehak bana.
hep çekiniyorum sonra bir özgüven geliyor sonra hemen gidiyor ve sonuna kadar bekliyorum sonunda yine özgüvenim geliyor ama artık iş işten geçmiş oluyor.
hayatta, hiçbir şey sana karşı değil, kendine biraz güvenirsen gerisi gelecek aslında ve birazcıkta sabır. bunların hiçbiri olmadıktan sonra, istediklerim niye olmuyor demen çıldırmalık bir şey. hadi ya. ee olmaz tabii anasını satayım.
