Dikkatle dinlendiğinde insanı hayrete düşüren sözlerdir.
Geçenlerde komşularla birlikte pikniğe gittik. Komşumuzun kızı zeynep 4 yaşında enteresan bi çocuk bazen acayip garayip hareketler yapabiliyor ya da bana öyle geliyo. Neyse piknikteyken zeynep annesinin yanına geldi "benim tuvaletim vağğğr" dedi. Piknik alanında oturduğumuz yere tuvaletler baya uzak. Annesi de oraya kadar bu çocuk altına yapar diye tuttu uzakta bi ağacın dibine götürdü. çocuğun tepkisi "Yaaa ben buraya yapmağğm bitkilere yazııık." oldu. Ben şaşırdım tabi beklemiyorum bu çocuktan böyle bi duyar. Vay be çocuğa bak falan diyorum. Annesi sonunda doğru yola geldi ve çocuğu tuvalete götürdü.
Aynı çocuk bir hafta sonra...
Bu komşumuzun kardeşinin nişanı olucak nişan için bi şeyler almış bize geldi onları gösteriyo tabi zeynep de geldi elinde de oyuncak gitar var. Oyuncak ama normal gitardan biraz daha küçük ağır bi zımbırtı. Biz sohbet ederken zeynep de arkamda oynuyo. Sonra aniden kafama bir darbe aldım şöyle bi dünyam karardı nolduğunu farkedemedim. Arkamı bi döndüm bu velet gitarı kafamda parçalamış resmen. Gitarın parçaları etrafta benim kafamda kuşlar uçuyo zeynep geriye çekilmiş gülüyo. Çocuk sebepsizce kafatasımı dağıttı ve sonra güldü. Annesi kızmasın diye "iyim ya bi şeyim yok acımadı fazla" falan dedim ama utanmasam ağlicam.
Şimdi bu çocuktaki mevzuyu anlamış değilim. Çocuk bitkilere yazık diyip tuvaletini çimlere yapmıyo ama zevk için kafamda gitar parçalıyo. Bana yazık değil mi be zeynep patlattın bütün nöronlarımı.
