tuttuğu takımın forması. çok küçüktüm istanbul'a gittiğimizde fenerium'u gezerdik annemle ve babam anti fenerbahçeli olduğundan hayalimdeki o formaya kavuşamadığım için geceleri sessiz sessiz ağlardım. hala orjinal formam yok gerçi, duyurulur.
Onunla oyun oynamaktir. Ona arkadas olabilmektir. Bu gune kadar aldigim hic bir hediye, hic bir cocugu onunla oynamak kadar gulumsetememistir. Tecrubeyle sabit.
bazen orada burada görüyorum; anne çocuğu sallamıyor, bir şey söyledi diye kızıyor, bağırıyor falan. sanırım bir çocuğa verilecek en güzel hediye onu dinlemek, gerçekten önemsendiğini hissettirebilmektir.
