Manik-depresiflik olarak da bilinen bu ruhsal hastalıktan muzdarip insanlar düzenli ve sürekli psikiyatrik tedavi görmeli,ilaç kullanmalı, alkolden uzak, sakin bir yaşam sürmelidirler, bu konuda destek almalıdırlar (tipik davranış özelliği olan şiddetli reddedişlere karşın). Ayrıca ruhsal rahatsızlıklar içinde bipolar bozukluğu olanlar bu rahatsızlıklarını duygusal istismar ve menfaatler uğruna kullanmaya en yatkın grup olduğundan, özellikle yakınları bipolar hastaların isteklerini elde etmek için kullandığı duygusal tuzaklara düşmeden, çok bilinçli ve kontrolü elden bırakmaksızın bu kişileri izlemelidir. Tedavinin aksatılması ve bakımsızlık bu hastalığı hızla (şizofreniye doğru) ilerleteceğinden, en büyük iş hasta yakınlarına düşmektedir. Düzenli tedavi ve ilgiyle bu hastalıkla mücadele ederek, ömür boyu normale oldukça yakın yaşamlar sürdüren çok sayıda iyi örnek de mevcuttur.
michelangelo, van gohg, tchaiskovsky, gaugin gibi bir çok kişinin hastalığıdır.
bipolar bozukluk yaratıcılığı tetiklermi?
tetikler..
bu soru bizi başka sorunlara sürükler; psikoloji bilim midir, gerekli midir?
mesela van gohg un bir psikologu ya da psikiyatristi olsamıydı ve biz van gohg u hiç tanımasamıydık?
herkes normal mi olmalıdır?
nedir bu "normal"?*
isminden de anlaşıldığı gibi bu bozukluk iki dengeli bir durumu işaret eder, bu hastalık kişinin depresif ve manik kutuplar arasında davranışlar gösterdiği bir sinir hastalığıdır.
bilim dilindeki adı bipolar bozukluk olan hastalığın, halk arasındaki bilinen ismi ise manik depresiftir. bu psikolojik maraza yakalanan hiçbir insan hastalığını kabullenmez, bu durum da onların tedavi sürecinde büyük olumsuzluklar yaratır.
düşmanımın bile yakalanmasını arzu etmeyeceğim nitelikte psikolojik bir vakadır. hastanın manik atakları bertaraf edilemediğinde, fiziksel ve zihinsel olarak tükenme başlar..
