olmuyosa olmuyodur. yapacak bişey yok. hala goblinlerle oyun bitirememek , cücelerle sağa sola ev koyup kafanı iki yere çalıştıramamak , isengard'la berserker çıkaracak kadar gelişememek , çıkarsamda onu allayıp pullasamda okçulara yem etmekten kurtaramamak , ama her daim elf'lerin silver throne'larına hasta olup boyuna mirkwood basmak gibi sorunlarım var benim. o güzelim mirkwoodlar az mı çekti rohirrim'lerin elinden. ah ffaaar ah.
yapılan bir araştırmaya göre bilgisayar oyunları refleksleri ve problemler karşısında en kısa yoldan en basit çözümü kısa zamanda çözme yeteneğini artırıyormuş.
dersanede tarih öğretmeninin sorduğu "amerikan bağımsızlık savaşında ordunun başında kim vardı?" sorusuna assasin's creed 3'te görmüştüm, george washington hocaaaaamm demek.
'hedefe giden her yol mübahtır' tam olarak bunu öğretti. bir şeyi çok istiyorsak onun için savaşmamız gerekir. sonra tam hedefe ulaşır level atlarız. yeni bir oyun başlar yine bir savaşın içine gireriz bu böyle sürer gider. tıpkı gerçek hayat gibi..
futbol maçı izlerken top kale çizgisini geçtiğinde yan hakeme bakmak. doya doya gol sevinci yaşayamıyorum ya la! bir on dakika acaba golü verdi mi hakem diye beklemeye geçiyorum!
küçük bir çocuk ve kız kardeşi ayıyla karşılaşıyorlar ve çocuk wow oyuncusu.
önce taunt yaparak ayının dikkatini çekip küçük kardeşinden uzaklaştırıyor, daha sonra ölü taklidi yaparak * da ayının onu rahat bırakmasını sağlıyor. *
