tüm görsellik monitörde olduğundan bilgisayarı monitörden ibaret sanıp kasanın gereksiz bir zımbırtı olduğunu düşünmek. ulan adamlar bi açma kapama düğmesi için kocaman kasa takmışlar.
bilgisayarı televizyon gibi düşünüp, ilk kapatma girişiminde monitörün açma/kapama düğmesine basmak. ardından kasa ve hoparlörlerin ışıklarının yandığını görüp işkillenmek ve bir bilene danışmak.*
daha yeni oldugundan gozumuzde cok degerli olan bilgisayarimiza, akla hayale gelmeyecek sekilde bakmak ve hizmet etmek suretiyle sergiledigimiz davranislardir.
ornek vermek gerekirse;
bilgisayara gunde uc ogun virus taramasi yaptirmak,
bilgisayar kasmasin diye bir muddet duvar kagidi yapmamak,
derli toplu gorunsun diye masaustunde fazla ikon bulundurmamak,
ekrani el izi yapmamaya calismak,
klavyenin tuslari arasina giren en ufak kirintiyi tusu kirmak pahasina cikarmaya calismak,
bataryayi cikarmadan bilgisayari sarj etmemek.
kisacasi, hayat boyu uygulayamayacagimiz 1-2 aylik bir diyet listesinde yazilanlarla ayni kaderi paylasan maddelerdir. hevesimizi aldiktan sonra yaptiklarimizin hepsi yalan olur.
yil 2002. lise yillari. okulun arkasinda internet kafe var. daha mail adresi valan yeni alinmis. bilgisayara giriyorum myneti aciyorum, sonra onu kapatip baska site aciyorum. yani iki sitenin ayni anda acilabilecegini bilmiyorum. bill gatese sövüyorum, neden aklina böyle bir sey gelmemis diye!
sene 1992 windows 3.1 de winlogon batı değiştirerek kısır döngü bi şekilde tekrar başlatacak bir komut yazmak. f5 f8 filan yok tabi ozamanlar. pw var yazı programı, norton commander var bilen bilir dosya sistemi prosu. hey gidi hey.
