günlerdir kafamda "ben işkenceler içinde kıvranırken onların mutluluğundan ölüyorum" repliği dönen türk televizyonlarının en özlenen, en aşık karakteri.
yarın ölümünün 1. yılı olacak olan türk dizi tarhinin en bi güzel ama daha ziyade cesur kadını. fatmagül'e baktıkça kendisi daha bir özleniyor gerçekten.
beren saat rolünün hakkını vermiştir fakat dizinin kalitesinin içine çoğu zaman edilmiştir.
sonuç olarak:
bihter ziyagil yaşadığı gibi ölmüştür,nihal *ayılıp bayılmıştır,adnan sonunda jetonunu düşürmeyi başarmıştır.[sen benim oğlumdun'' demesi son derece etkileyici ve anlayana çok koyacak olan bir laftır.],ve bu dizide en karlı çıkan karakter matmazeldir.
dizinin başını izlemeyenlere, kitabı okumayanlara suçsuz gözükmüştür kendisi. mezarının başında behlül ün hatırladığı sahneye göre kadın açık açık 'kocamı kaybetmekten korkuyorum, seviyorum' diyor, şerefsiz olduğunu kabul eden behlül kadının aklına girip kadını çeliyor. aşk ı memnu nun sonunda kendisinin yattığı yerde asıl yatması gereken behlül dü halit ziya uşaklıgil. adaletli olmamış. neyse.
edit: sadece diziyi izlemeyenler değil, diziyi başından beri pür dikkat izleyenlerin çoğu da bihter i suçsuz bulmaktaymış.
