şuurunu kaybedip, kendini kusan, saçmalayan, saygı duyulmayacak derecelere düşüren insan olmamaya karar vermektir. özgürlüktür, bağımlılıktan kurtulmak, temiz olmaktır.
şimdiden yazayım da sabah uyandığımda yazınca sanki sabah başım çatladığı, uykusuz kaldığım, ciğerlerimde su kalmadığı ya da halsizlikten öldüğüm için yazdığım düşünülmesin. bu gece jubile yapıyorum, bi daha içmiycem.
bugün itibari ile bir daha içmeyeceğimi ve içkiyi artık bıraktığımı beyan ederim. ayrica bu saatte uyanılmaz, sabahın köründe uyanma fikrini bulanın da allah belasını versin.
hic beğenilmeyen hatta çirkin dahi bulunan, gündüz vakti ayık vaziyette fark edilmeyen, gorulmeyen, dikkat edilmeyen birisi ile sevismek. sırf alkolun vücudu yani hormonlari icine soktugu "azgın" hal sebebiyle. içme kardeşim, dedikleri gibi alkol butun kotuluklerin anası.
sanırım şu an hayatımda bir dönüm noktası. evet içkiyi bıraktım, bi daha içmiycem... kesin ama çok kesin inanılmaz ötesi mükemmel fantastik bir kararım bu.
vakti kıymetli insan, öz saygısı olan insan bunu yapmaz zaten. kendisini kusan, saçmalayan bir canlı haline getirmekten, çevresindekilerin gözünde küçülmekten, çoluğunun çocuğunun saygısını kaybetmekten bir insan nasıl keyif alabilir. bide bunu çağdaşlık modernlik sosyal icicilik adı altinda meşrulaştırmaya çalışmak... özrü kabahatinden büyük sözü buraya cuk oturuyor.
bakın daha muslumanlar için haramlik konusuna girmedim bile.
edit; bir örnekle taçlandırmak istedim.
bulunduğu cevrede gayet saygı gören bir komşumuzu, kaldırımda yatarken görmüş mahalleli. yani burhan amca değer miydi? bak öldün yillaaar sonra bile hala anlatiyolar rezilliklerini. içip içip kendini kaybetmeni.
