berkin elvan küçük bir çocuktu. elinde sapanla polise saldırırken öldürüldü. ekmek almaya giderken değil. sapanı bizde kullandık, kuş vurmak için. büyüklerimiz öğretti yapmasını da kullanmasını da. o büyükler bununla polise taş at deseydi atardım. çocuksun.
bir çocuğun tek bir çıkarı vardır, sevgi. ve bunu hak etmek için sizi taklit eder, ondan gurur duymanızı ister, onu taktir etmenizi ister. çocukların tek amacı, tek çıkarı budur.
dün savcımızı öldüren teröristler, bu çocuğa, berkine bunu öğretmişlerse bence utanması gereken toplumdur. unutmayın, hepimiz bir dönem sapan da kullandık, çiviyi toprağa da fırlattık, mahalle maçında gol attığımızda büyüklerimize dönüp havalı sevinç çığlıkları da attık.
berkine üzülmek yada üzülmemek kişinin toplumsal vicdanı ile ilgilidir, kişinin ideolojisi ile ilgili değildir ! zaten ideolojiler vicdanları esir almışsa o ideoloji değil düşünsel bataklıktır. tıpkı dün savcımızı öldüren dhkp c gibi yada ali ismail korkmazı gezici diye öldürenler gibi.
beni anlatan bir başlık. Zira karşı karşıya geldiğimiz her görüş, bizi akpli olmakla itham ediyor. Bazen gider boş oy atarım bazen de hiç oy kullanmaya gitmem. Akp'yi tırnağım kadar da sevmem; tıpkı diğer siyasi partiler gibi. Ancak haklıya haklı, haksıza da haksız demeyi şeref sayarım.
sığ beyinlerin, berkin elvan davasını eleştirenlere sürekli olarak akp'li yaftasını yapıştırmasıyla yapılan tespittir.
berkin elvan'a üzülmemek, akp'li olmak değildir.
aksine vatan, bayrak sevgisi aşılanmış, milli şuura sahip olanların, apo posteriyle provakasyon yapan itlerle aynı safta durmaması ne kadar vatanperver olduklarının ispatıdır.
berkin elvan'a üzülen, dağdaki teröristlere de üzülür.
ne solcuyuz, ne sağcıyız biz halkız deyip teröristlerle vatanı savunmaya kalkan kekolara anlamaz.
