Bencillik duygudan köken alır, duygusal bir tavırdır kendi başına. Rasyonel gerekçeleri olabilen duygusal duruştur. Ancak Diğerlerinin acılarına, zararlarına; mutluluk ve faydalarınA kayıtlı olmak doğal bir zorunluluk değil zaten. Bu, kişiyi bencil yapmaz. Bencillik o kişilerin bu sahip olduklarını kendi yararı için ortaya çıkarmak veya yok etmektir.
Bencillik duygusal, kayıtsızlık duygusuzcadır. Duygusal yaklaşımlar daima sallantılı ve tehlikedir, artı yönde dahi. Ama kayıtsız olma bir insanın -ilgilenmekten bile fazla- en samimi tavrıdır.
Burada bence bir çelişki var. Duygusuz olan yani duygulanma yeteneği olmayan özsevici yani bencil de olamaz. Kastedilen narsistik bir bencillik ise narsistler kendilerini sevmiyor zaten.
