çoğunlukla görünen kısmıyla alakadar olunan, görünmeyenine inebilenin oldukça az olduğu allahın tuhaf bir kuluyum. belki de bir lütfuyum tüm kıymeti bilinmezler gibi de buna sızlanmaya ne hakkım olabilir ki en başta kendine ihenet eden ben iken...
Her ben, dolaylı şekilde bir sen i anlatış, bir sen den yakınıştır. Çünkü benim yerim sen le onun arasındadır ve o değildir bana yakın olan, sensin. Ben ben olsam dilbilgisi kitaplarındaki tekil şahıs zamirlerini şu sıraya göre düzenlerdim: Sen, ben o! Başta sen gelir, çünkü ben diye bir şey yok sen olmadıkça. Her ben, benliğini sen le anlar. Anlar da ne olur? Bu benlikten olmamak için direnmeye, dayatmaya kalkar ve sonunda yenik düşer, zira ona yine sen dir değer veren. Tek başına ben, istediğince değerli saysın kendini, hava! [...]
bir tür yalnızlık belirtisi. Her cümlenize "ben" diyerek başlıyorsanız eğer yalnızsınız demektir. "ben" sizi yalnız bırakırken, kendinizle hesaplaşmanız için türlü olanaklar sunar. Belki hep yalnız kalabilirsiniz ama belki anıtlar dikilir adınıza. Evet, neden olmasın? Anıtlar hep yalnızların, cümleye "ben" diye başlayanların adına dikilir.
