can yucel'ın anlatımıyla.
Seni kaybetme korkusuyla hayatta ilk kez tattığım o tarifsiz duygularımı umut denizinin ortasında küreksiz bir sandala hapsetmek. Sevgili yerine yıllarca dost kalmayı başarmak. Yalın ayak yürümek bıçağın en keskin yerinde. Kanadıkça tuz yerine gözyaşlarımı basmak yüreğime.
beyin kabul ettikten sonra gönül biraz daha acı çeker unutmaz unutmak istemez hiç unutmayacakmış gibi yapar ve sizi daha da üzer ama sonra beyne yenik düşe ve o da unutmak zorunda kalır. buraya dikkat:zorunda kalır.
