aşk, iç karmaşası ve belirsizlikler içinde günbegün sönüp küle dönerken ve kalp bu soruyu sormak için yanıp tutuşurken, dile gelemeyen, sorulamayan bir soru cümlesidir.
günümüzde bu soruyu soranlarla dalga geçildiğini işittim. ben, sevgili dostlar, yeryüzünde çokça zaman harcadım. haklısınız, eski kafalıyımdır belki!
ama bu buram buram çaresizlik ve aşk kokan sorunun komik duruma düşmesi biraz da sizin duygusuzlaşmanız, ilişkilerde laçkalaşmanız veyahut "cool" olma çabanız olabilir mi?
belirsizliği yaratan ve yine de sevilen kişi değil midir acımasız olan?
yine haklısınız sevgili dostlar, komiklik, o acımasızı sevmeye devam etmektir.
bu sorunun komik bir yanı varsa o da budur işte.
sevmekten yoksun bir insanevladı nasıl sevilmeye devam edilebilir? kalbe söz geçirebilseydi keşke öyle değil mi?
kalp, kendi başına buyruk hareket ederken onu dizginleyemezken nasıl yargılarsınız tüm hücrelerinizde hissettiğiniz o eşsiz duyguları?
kalpsiz, sevmeyi bilmiyor diye, seven sevmekten vaz mı geçmeli?
cevabı verilemeyecek, verilse bile yine kalbe dinletilemeyecek sorulardır bunlar sevgili dostlar.
bir lambanın sözünü dinler misiniz bilemem ama, aşk en kısa olmasına karşın en eşsiz kelimedir. kısalığına karşı etkisi uzundur. türkçe'deki en uzun kelimeye "lastik" deme esprisi vardı hatırlar mısınız?
ah ne büyük yanlış..!
