ben seni göremiyorum bile. bakmayı bile başaramıyorum gözlerine. arkadaş mı. bu müesseseyi başlatanın amına koyayım ben. arkadaş diye bişey yok. bazen sadece seversin. hep sevmeyi bilmeyenler için. hiçi sevenlere..
çok farklı anlamlara gelebilir söyleyen ve söylenene bağlı olarak.
ama en etkileyici diyalog olma durumu, bağlantının kesilmek istenmediği imkansız aşkınızın size olan ilgisini öğrendiğinizde söylendiği durumdur.
yıkıcıdır. öyle ki, arkadaş kelimesinden iki taraf da yaşam boyu nefret eder.
duyulduğu anda, ipi kopmuş boncuklar gibi yerlere saçılan kırık kalbinin parçalarını, birer damla düş kırıklığı olarak tekrardan toplamaya çalışılmasıyla ilerleyen sürecin başlangıç noktası..
o an bu sözler hangi ortamda söylendiyse, bütün sesler kesilir sadece o söz tokat gibi suratınıza çarpar. yüzünüz kızarır, yutkunursunuz. o anda ilginizi belirtteyseniz tamam demek, kabullenmek dışında yapacağınız birşey yoktur. özür dilersiniz. takip eden günlerde o insanın geçtiği yoldan, olduğu yerden geçmezseniz, utanırsınız. lanet bir durumdur.
özellikle ergenlik döneminde yaşanabilecek en zor duygulardan biri, yaşadım da ondan söylüyorum. hiç geçmiyor izleri ki, bunu duyduğun insan genelde aylarca yada yıllarca platonik olarak sevdiğin kişidir. geçmiyor yarası hiç ama hiç geçmiyor.
