düşen çok şey, hiçbir şey kadar değersiz gezinirken masa altlarında, bir dilek tut, karşıma çıkan ilk adama aşık olacağım; de. ayıp değil utanma, aldatmak bile değil bu! vesikalı bir kadının işi gibi düşün. her aşk, günü dolduğunda nasılsa orospu olacaktır..! *
Bunca duygu içerisinde belki de bahsetmesi en zor olanıdır özlemek .Varken yokluk, yokken varlık özlenilir mi hiç? bazen özlemeyi özlüyorum galiba, özlediğinde insanın kalbi sıkışır ya garip bir duygu ya kapılır bazıları o benim galiba . o kadar çok şeyi aynı anda o kadar derinden özlersin ki nefes alamazsın , yanımdayken kıymetini mi bilmiyorum acaba ? çok özlüyorum seni inanılmaz birşey bu abartıgımı düşündüğüm anda sus diyorum kendi kendime, tekrar bıraktığım yerden devam ediyorum ,ne olduğu gecenin bir yarısı uykunun en tatlı yerinde gelen, sadece " uyuyomusun mesajı okuyunca anlaşılır uyuyorsun ama direniyorsun kendine bu şuan için hoş bir özleme hali galiba çok güzel bir duyguymuş , eksik hissettiğimde, tamamlayacak kişinin sen olmasını istiyorum.. insanin aklina binbir türlü düsünce getiriyor, tehlikelidir, bir o kadar da umut doludur, heyecan yaratir. hissedebileceği en kotu ama en guzel histir. Çok özledim.
her karşıma çıkışında, daha önceden taptığım bir şarkıyı, yeniden ve başka bir heyecanla dinler gibiyim.
çok fazla bilinmeyen biriktirdim hayatımda. dinleyeni bulursam, çorap söküğü gibi açılacağım, eminim buna.
senden sonra diye bir kavramla tanışmadım hiç, tanışamadım doğrusu.
üç noktayı yaşadım hep, devamım gelmedi.
sevgi duvarı böyle bir şey olsa gerek. hayatımın sevgi ile ilgili kısmına duvar ördün sanki. ne yaptıysam, aşamadım.
''zamana bırak'', ''zamanla geçer'', ''zaman her şeyin ilacıdır'' dedikleri kandırmacaymış.
çok zaman geçti üstünden, değişen bir şey yok işte.
değişmez dedim dedim inanmamıştım hatta, bak ne oldu şimdi, gördüm işte.
şu saatten sonra çok iyi bir kelime oyuncusu olur benden.
öylesin'e.
burdan gittikçe benzediğim çokça yakın arkadaşıma selam yolluyorum. * ketumum ben diye geçinirken nasıl her bir bokumu utanmadan anlattığım bir adam oldun anlamıyorum. zaten etrafımdaki böyle olanı biteni koşa koşa anlatma isteği duyduğum 2 kişiden birisin. ne hikmetse tek bir şey bile saklayamıyorum. arkamı kollayışların için mi naparsam yapiyim sert biri olmana rağmen önyargılı davranmayıp yanımda oluşun için mi teşekkür ediyim bilemedim. küçük kız kardeş gibi baş belan oldum resmen. *
iyi ki varmışsın ya. valla bak. yoksa kimle herkes ektiğinde bile elbet yapıcak bi şeyler bulurduk. kimle kısmetlerimi değerlendirirdik. *
edit: umarım dünkü maçınızdan sonra sabah 4'e kadar kek yiyip fikir alışverişi yapma ritüelimiz kararını değiştirmiştir.
gerçekten çok istedim uzun uzun entry girmeyi ama, sonunda anladım ki bana göre bişey değil. yapamadığımdan değil aslında yazmakta ne var tak tak yazarsın ama çok yazıpta kimsenin okumaması yerine az yazıp herkesin okumasını sağlamaya çalıştım entrylerimde. evet öyle. çünkü kendimden biliyorum. hiçbi uzun entry okumadım tamamen. bazen okunsun diye yazmazsın zaten. şu an benim yaptığım gibi. sadece yazarsın çünkü rahatlatmak istersin kendini. şu an yaptığım gibi. eğer bunu biri okuyorsa ve bana küfretmeye başladıysa dursun. çünkü bunu kendine sen yaptın dostum. seni zorlamadım beni okuman için. bu adam bu kadar yazmış okuyayım belki sonunda bi bok vardır umuduyla sen başladın bu entryi okumaya şimdide pişman pişman bakma benim entryime. evet tahmin edebiliyorum iyice sıkıldın. bi fıkra anlatayım sana o zaman madem bu kadar okudun '' adamın biri eve gelmiş ev arkadaşı sormuş sen yaptıklarının farkında mısın dostum demiş ne yapıyorsun sen kendine gel demiş, ve arkadaşı da ona şu cevabı vermiş: sende üstündeki hayvan elbisesini çıkarsana!!!'' güldüğünü sanmıyorum ama ben gülmüştüm. en azından bi tebessüm etmelisin çünkü senin için çabaladım sevgili okurum. en uzun entryimi sonuna kadar okuyan nadir ve nadide insan. kendine iyi bak.
evet sözlük, bir arkadaşım var ve birkaç ay sonra resmen 1 yıldır falan her akşam, en kötü 2-3 günde bir konuştuğum biri olacak.
hep de arar sorar, bazen telefondan vs, ama günlük olayları anlatırsın ya birine aynen öyle.
üstelik bu sene üniversite sınavına girecek olmasına rağmen hala konuşuyoruz çocukla, ve en iyi erkek arkadaşlarımdan bile sayılabilir artık.
insanların konuşup, dertleşebileceği düzgün arkadaşları olması ne de güzel!
buraya geldiğim ilk dakikadan beri ruhum ne denli sıkılıyor anlatamam. şu 1 hafta herkesten uzak vizelere çalışıyim vizeler bitince de gidiyim istiyorum.
bir de insanlarla eheheh :D şeklinde konuşmaktan çok sıkıldım. somurtmak istiyorum hep. kimse arkasında bi şey aramasın sorun etmesin istiyorum.
Babamı kaybettik tam 4 ay oldu. Yıllarca sürdürdüğümüz savaşa yenildik . 3 senemizi iyileşiceği umuduyla geçirdik ve yenildik.Son günler çok zordu , çaresizlik nedir o günlerde daha iyi anladık ve hayatın aslında ne boş olduğunu. Bir hayat giderken ellerinizden ve yapılacak hiçbirşey yoksa ,bir odada ölmeyi bekleyen o insana ölüceğini bilerek umut aşılama çabası acıtıcıydı.Elini tutup babacıgım ben işe gidiyorum dediğimde morarmış ellerinden yola çıktığını anlamıyacak kadar kördüm , sonradan anlıyorsun en sevdiğine yakıştıramıyorsun ölümü .Bir saat sonra haberi aldığımda elleri geldi aklıma ve ona son bakışım birde söylenememiş kelimeler.içinden onlarca sen seviyorum kelimesi geçerken ürkütmemek için susmak .
Alışmaya çalışıyoruz şimdi.Ne kahvaltılar kahvaltı , ne sofralar sofra artık. Ailenin bir ferdini kaybettikten sonra hiç bir şekilde aile olmuyorsun artık . hep eksık kalıyorsun. Eksiğiz artık , hep dönücekmiş hissini içimizden atamadık , tarifi mümkün olmayan bir özlem yaşadığımız ve söylenememiş kelimelerin bogazda yarattıgı yumru. Alışmaya çalışmak en cok bu zamanlarda yaralıyıcı , seni özlüyoruz Baba , hem de çok özlüyoruz.
