18 yaşım geçti gözümün önünden, birkaç ay sonra üzerinden tam 7 yıl geçmiş olacak.
ve ben değiştim. çok değiştim. hayatım çok değişti. insanlar geldi, insanlar gitti. her şey değişti.
özgür bir kadın oldum. güçlü bir kadın oldum. kendi ayaklarının üzerinde durabilen bir kadın oldum. eksik gördüğüm noktalarım epey çok olsa da hayal ettiğim insan olmaya adım adım yaklaşıyorum.
küçüklüğümden beri en büyük korkum babasının evinden evlenerek ayrıldıktan sonra suratı asık vesikalıkların olduğu camlı, kristalli vitrinli evlerden birinde yaşamaktı. ve ben kökleri tamamen doğuda olan ataerkil bir aileden bu korkuma rövaşata çektim. artık dik başlılığımdan değil tamamen gururla söylüyorum: ben özgürüm! burnuma orman kokusu geliyor bu cümleyi her tekrarladığımda; gri betonlar şehrinde ve işte tam kalbimin ortasında bir orman var benim.
çok nadir de olsa, ben bu gece kendimle gurur duydum.
dennis the manece yani bizim bildiğimiz afacan dennis aslında gerçek bir çocukmuş. çok şımaran bu veletten illahlah eden babası onu inkar edip terketmiş. daha sonra çocuğunun yaramazlıklarını karikatürize edip yayınlamaya başlamış. fikir tutunca çizgi filmi bile çekilmiş. babası riyakar bir orospu çocuğu olarak oğlu dennis in üzerinden milyarder olmuş.
bu inkara dayanamayan cenk dennis the manece in yüzünü sırtına çizdirmiş. oğlunun sırtından para kazanan babasının günahını bir nebze affedilebilmesi için.
Varak altin ortalama 24 yapraklik, not defteri buyuklugunde kucuk defter sayfalarina yapistirilmis halde olan 8x8 cm buyuklugunde mikron olcusunde incecik zar seklindedir.
Tahayyulunuzde yaklasik besinci kelimeden sonrasinin ucup gittigi bu Gereksiz teknik bilgiyi yazmadim farzedin.
Bir susleme materyalidir. Gereksiz bir zenginlik nisanesidir. Alameti olmaya calistigi sey bonkorce infak edilen ihtisam budalaligidir.
Azimsanmayacak sayida Caminin hat yazilari ve genelde mermer yuzeylerin oyma kismina uygulanarak yaldizli bir parlaklik saglanir. Buraya kadar her sey normal. Lakin gel gor ki dunyada varak altin ureticisi olan firmalar arasinda israil menseli olmayan tek bir atolye bile yoktur. Yani kursuden cemaate hitap ederken israilin zulmune en romantik dizeleri takistiran imamin gorev yaptigi caminim daha ihtisamli olmasi icin harcanan altin meydin israel.. oylesine yazmak isterdim bunu ama maalesef aci cekerek yazdim.
Hemen hemen her gün hasta olmak artık psikolojimi çok yıpratıyor. Yine bir anda ateşim çıktı. Üç gündür başım ağrıyor. Acıdan ağrıdsn değil kendime sinir olduğum için ağlar moddayım artık. Sağlık kadar önemli bir şey cidden yok.
devrildiğin hangi hiyerarşi, kim veriyor eline ipini. kim diyor git yahut ver kalbini. bir duvarın önünde yaşamak, köpekler gibi yaşamaktan farksızsa, Camus'nun yalancısı olmaksa bu, her yağmurda baş ağrısı çekmekse, kim veriyor ipini eline. kim git diyor sana, git işine. buğulandı evet, vaktiydi evet, bu yağmurdan sonra kar gelecek evet, bu karanlık geceden sonra sabah gelecek evet, klişe ama gerçek evet. ama söyle şimdi, devrildiğin koltuk kimin, öldün ama kim kaldıracak cenazeni, solcusu sağcısı kozmopolit bir yaşamak arzusunda ve üzülme herkes üç gulhu bir elham okur toprağına. ulu dağlarla gelecekti zaten yanına, diyecekti akşam gelir baş ağrısı da, gözlerin çekilir yine kavanozlarca. inan, kızılcık şerbeti durmaz kısa saçlarında. mahkumiyet yalnızca ölümle sağaltılınca, ipini Pazara çıkarmaya bugünden başla.
Şimdi ben ben bunu neden yazdım nasıl yazdım bunu izah a gerek yok telefonu alıp yazdım. Ama yazmamışta olabilirim yazdıysam yazmışımdır yazmamışsam yazmamışımdır.
tahmin etmiştim. akıl ile kalp demiş. ben ben ona akıl ile ruh diyorum. ruh mekanizmadır bütün vucudu denetler kalbi de yazar orda ruh demesi gerekirdi. evet bi ruh var bide akıl. şimdi biz insanlarda normalde hayvanız onlar gibi yer içer ürer yaşlanır ölür bizde öyleyiz. ancak hayvanlardan daha farklı davranıyoruz kendi doğamızı bozuyoruz. hayatımızın bi çok şeyini düzene sokuyoruz. yasalar dinler kurallar geleneller adetler gibi bi sürü kalıba gireriz. hayvanlarda böyle kurallar olduğunu sanmıyorum hepsi karnını doyurur ve her yıl çiftleşip ürer başka işleri yok. ama biz insanlar şekilden şekile giriyoruz önceleri dinler hurefeler vardı sonra savaşlar katliamlar soykırımlar bitmek bilmeyen olaylar olur şimdi ise sanayi ve teklonoji devrimiyle insanlar toplu halde yaşar ama ne kadar teklonoji sanayi ilerlese de kendilerini mutlu edeniyorlar. Yüz yıl önce kullandığımız herşey bulunmaz hint kuması iken şimdi ise herkes sahip ama yine tatmin değiller. Bunların bi çözüm varsa bi doğasına dönmek bide sevgiyi öğrenmek birbirlerinin ihtiyacını karşılamak. Bunlar yemek su gıda sevgi cinsellik bağlılık hasasiyet gibi temel ihtiyaçlar daima karşılanmalı. Ayrıca düşünüyorum da biz insanlarda hayvanlar gibi çıplak dolaşmalıyız cinsel organlar ayıp falan asla sayılmamalı ve sevişmek de daima olağan karşılamalı herkes istediğiyle birlikte kalabilme hakkına sahip olmalı sevişmek zorla değil sevgiyle olmalı kadın erkek birbirini daima tatmin etmeli varsa sorunu derdi açıkça anlatmalı. Ne istiyorsa olmalı temel ihtiyaçlar zaten belli su yiyecek gıda cinsel birleşme sevgi sadakat ilgi. Bunlar daima herkesin doğal hakkı olmalı idi tarıma ve sağlığa önem vermeliydi süslü püslü eşyalara gerek olmamalıydı araçlar hiç olmamalıydı şehirlerde hiç olmamalıydı cennet diyarlar olmalıydı içinde doğanın her şeyi olmalıydı makineye yer verilmemeliydi saat telefon tv olmamalıydı diyecek çok şey varda şimdi bunları deyip dememem ne kadar önemli bilmiyorum senin için bunlar zamanı değildi belki kafan başka yerlerdedir diye. Şimdi seni düşünecek olursam bide yazını. Ruhun yada kalbinin aşk istemesi gayet doğal hayattan bunalmış sıkılmış belki aşkla sakinleşir diye aşka tutunur. Ancak gelgörki sana aşkı verecek pek kimse yok gibi seni sevenlerde sevgileri aşkları geçici sadece tatmin olup kaçmak gibi ama onlar bunalıp kaçarlar istemezler bu kadar gider başka birini ararlar sıkılırlar. Demezler kız daima sevgi yi ilgiyi ister bikaç ay öyle sever sonra kaçarlar. Sürdürüp bi ömür sürdüren çok az var evlenmiş olsalarda sevgisiz sadaketsiz sevgilerle olmuşlar o yüzden toplumun geneli ruh hali bozuk agresif soğuk. Sen ise onlardan değilsin sevgisizliğe katlanamazsın hep sevgilin seni koruyup gözetlemesini istersin bide hastalığında cinselliğin baskın olduğunu sözederdi. Bu anormal değil ki zaten tüm kadınların cinselliği vardır senin ruhunun sevişmek istemesi de gayet doğal bişey ama tahmin ediyorum ki birçok erkek sürekli cinsellik istememeleri münkün olabilir bu yüzden kendini tatmin edememen münkün olabilir. O yüzden seni iyi tatmin edecek bi sevgili gerekli ama günümüz şartlarında ne doğru düzgün sevecek biri var ne sevişmeyi bilen var o yüzden tahmin ediyorum ki ne sevgiden yana ne de sevişmekten yana tatmin olursun. Buda seni mutsuz hayal kırıklığı yapıp intihara da meyili yapabilir. Ondan işin zor. Bide kendim bu sevgini karşılamaya bi çok engel var biliyorsun. Seninde bana evet demen zor göründüğünü tahmin ediyorum . Ama emin değilim yinede belki ruhun için sevmek istersin. Ama ne benim evet demesi ne de senin evet demen çözüm değil. Çünkü imkaanlar kısıtlı. Bunlar hal olabilseydi olabilirdi belki. senin ruhuna uygun bi eş olmaya dizayn ederdim kendimi. Ayrılmaz bi parçam yapardım seni gerek sevgi gerek ilgi gerekse bedensel sevgi. Nasıl senin tatmin (bkz: bende bu yazıyı öylesine yazmıştım der)
Yan tarafa taşınan bankacı kız bi haltlar karıştırıyor,iki üc günde bir gece bir iki suları birisi geliyor eve,ne çok bir yazdim değil mi* öylesine yazdım işte yoksa bana ne.
ışıklar kapandı ama umutlar sönmedi,
son yolculuğuna çıkanlar bir daha dönmedi,
gidenler de oldu ama içimizdeki kayıp çocuk henüz ölmedi,
sordum şaire en zor şey nedir diye-
tekrar tekrar ölüm dedi,
kişinin değil,
ümidin ölümü dedi.
yağmur kokusunu severler oluşturduğu çamuru sevmezler.
yağmurun sesinin verdiği huzuru severler oluşturduğu su birikintisini sevmezler.
Ateş sesini severler soğukta odun kırmayı sevmezler.
arzularının olma isteğini sevdikleri gibi,
verdiği umutlardan oluşan yanan yüreği sevmezler.
Birbiri üstüne yığılmış binalardaki yüzlerce et parçasından biriyken var oluşumuzu nasıl bu kadar yüceltebiliyoruz? Evrende bir nokta bile değiliz aslında ama öylesine önemsiyoruz ki kendimizi; biz olmadan var olmaya devam edecek milyarlarca şeyin farkında değiliz.
insan olmak sanılanın aksine en alt yaşam formu olarak dünyaya gelmektir. Egosuna yenilip kendi gözlerini kapayan bir türden bahsediyorum sizlere; bizlerden, kendimden, senden.
Schopenhauer'in dediği gibi kadınlar yönetilmek için yaratılmıştır.
Kadınların yönetilmesi için de sağlam ve baskıcı bir erkek mantalitesinin olması şart zira kadınlara verilen haddinden fazla özgürlük onların sapıtmasına neden oluyor.
daha önceleri baskı ile dizginlenen kadının eline ipleri verdiğinizde artık ne yapacağını bilemez hale gelmiş ve yönetilmek istenen bir kadın haline geleceğini gözlemleyebilirsiniz.
Ayrıca eline yeterli imkan verilen kadının ne kadar da savurgan olduğunu da rahatça görebilirsiniz ki bu durum için de schopenhauer'in yine şöyle bir sözü var "''nadiren karşılaşılan bazı istisnalar dışında bütün kadınlar savurganlığa meyyaldir, dolayısıyla mevcut her servet onların ahmaklığından korunmalıdır."
ayrıca kadının baskın ve erkeğin çekingen olduğu bir ilişkinin de het zaman çalkantılı olduğunu toplumda rahatça gözlemleyebilirsiniz.
bu yüzden sert olacaksın azizim, boşa dememiş atalar, deveye diken gerekirmiş..
Hatanın kimde olduğu o kadar da önemli değildi aslında. Biz, sen ve ben olduktan sonra neyin önemi kalır ki? bütün yaşanmışlıklar eriyor parça parça. yaşıyorum.. ölesiye..! Yazıyorum.. öylesine..!
Sıkıldım bugün kendimden. Sürekli hasta hissetmekten. Sürekli yorulmaktan. Ne olacaksa olsun diyorum. Ne gelecekse gelsin. Kendimle olan kavgalarım yordu beni.
Bir serin rüzgar esti, aldı ruhumu, vermedi geri.
Çam koktum, toprak koktum, deniz koktum bir müddet ama uzun sürmedi hiçbiri. Hep kısa kestim. Hep ben arındım kendimden.
Nasıl oluyor da insan hem kendi benliğinden bu denli kaçarken hem de kendi olmak istiyor?
Düşünmemeyi seçebilmeli insan.
Ağzımda bir sigara, sırtımda bir çanta, taşa toprağa yalın ayak basa basa, ağzım da varsa kulaklarıma, öylece yürüsem gitsem, hiç bilmediğim, hiç duymadığım bir boşluğa.
