ben sana uzun, uzun bakınca kararır etraf. kokunu içime çekerim, gözlerim yakamoz olur üstünde
bütün varlıklar da yıldızlar kadar uzak olur.
bir yoklukta, bir yakamoz ve bir deniz
sadece biziz. yosun kokusu da olacaksa gözlerinin ferindeki yeşilden bilirim.
sen bu gece deniz kokuyorsan, ben bir deniz kıyısına gitmeliyim
denizle konuşmalıyım. getirdiği her dalgaya esintiye seni sormalıyım.
martılar varya! onlara adını söylemeliyim tanırlar seni böylece
ve kokunu getirirler bana. sen demek deniz kokuyorsun bu akşam, hayır !
bundan böyle deniz sen gibi kokuyor olacak cancağızım.
sevgili güzel kız,
ne zaman bu kadar üzgün oldun, ne zaman bu kadar mutlu oldun?
seni seven insanların değerini mi anladın?
yoksa beni mi özledin güzel kız?
ağlama güzel kız, bende seni özlemedim.
suratıma neden bakıyorsun güzel kız?
ben sana layık değilim, bunu sende söylemiştin.
bana bakma güzel kız, yanlış kayayım ben...
bunu sende biliyorsun, bildiğinden bana gelmiyorsun.
sana kapım açık, bunu biliyorsun güzel kız...
ama gelmeyeceksin güzel kız, çünkü başkaları senin için daha önemli.
sevmeyeceksin güzel kız, beni asla sevmeyeceksin!
hoşlanacaksın güzel kız, benden hoşlanacaksın!
ama asla açmayacaksın kapımı, açmayacaksın...
tabuyum senin için güzel kız, tabu.
ulaşılamaz, ama ulaşılmaması gereken biri.
ne ben sana itiraf edeceğim, ne sen bana.
varlığımız birbirimiz için önemli değilmiş gibi yapacağız güzel kız, öyle yapacağız.
hayaller aklımıza gelince kaçıracağız, esir olmayacağız.
çünkü bunun olmayacağını ikimizde biliyoruz güzel kız.
biz birbirimiz için yaratılmadık güzel kız, yaratılmadık.
o yüzden kapa gözlerini, bakma bana!
ben kapadım, bakmam asla!
bu işkence değil, fayda bize güzel kız!
ben senin yasak elmanım!
sen benim yasak elmamsın!
denersek birbirimizi, cennetden kovuluruz güzel kız...
artık görmeyelim birbirimiz, duymayalım sesimizi!
buna gerek yok!
benim sana ihtiyacım yok! senin de bana ihtiyacın yok!
bizim birbirimizi denememiz cehennemi getirir güzel kız!
düzenimiz bozulur güzel kız!
çünkü senin çevren, benim çevrem aynı değil.
sen gençliğini yaşayan bir insansın güzel kız.
ben şimdiden çökmüş, yaşlanmış bir insanım.
sen yeni doğmuş bir ruhsun, ben kim bilir neyim.
sen anı yaşıyorsun, ben asla anı yaşamam.
senin etrafın sevgiyle çevrili, benim değil.
senin dostların var, benim yok güzel kız, yok.
o yüzden artık bana bakma,
artık bana yaklaşma,
ve sakın benimle konuşma!
çünkü her yakınlığım beni sana bağlar,
belki seni bana bağlar.
ve asla olmayacak bir şey için birbirimize bağlanmayalım.
biz birbirimizi anlamayız güzel kız, anlamayız.
maalesef her şey duygularımızla şekillenmiyor güzel kız.
gerçeğe bakıyorum, seni sevmiyorum.
belki kendime yalan söylüyorum, ama bu lazım!
sana söylememden hoşlandığın iki kelimeden birisiydi değil mi "sevgilim" kelimesi? diğeri ise hayatım dememdi. telefonda bana usulca "canım bana sevgilim der misin" derdin. bende büyük bir şevkle söylerdim. sen önce hafif bi kıkırdar sonra "canımmm" derdin bana.
ama artık bana canım demiyorsun. seni seviyorum bile demiyorsun... hatta en son mesajında "hoşçakal, lütfen beni bir daha da arama" yazısını okuduktan sonra bile acaba "sçs" yazdın mı diye mesajın sonuna baktım.... ama yoktu... biliyor musun gözlerim doldu o mesajı okuyunca. ama ağlayamadım. yanımda emrah vardı. "noldu lan" dedi. yok bişey dedim, tartışıyoruz öyle. "çok gitme lan yengenin üzerine" dedi. bir de selam söyledi ardından. hafifçe gülümsedim. gülümsemeye çalıştım. olmadı ama. yapamadım. balkona çıktım ardından. bi sigara içeyim dedim. ilk nefesi çektiğimde gözlerimden yaşlar akmaya başladı. o sırada tam aksi gibi fatih geldi balkona. şükür ki arkam dönüktüde görmedi o halimi. erkekliğide elden bırakmam bilirsin.
şu anda saat sabahın 5:10'u. ben tüm gece sana ne yazacağımı düşündüm. hatırlar mısın bilmem. ilk çıkmaya başladığımız zamanlarda sana seni anlatan bir mektup yazmamı istemiştin. bense hiç o mektubu yazamamıştım. bak işte şimdi yazıyorum. ama inan bunu bu şekilde yazmayı hiç istemezdim. derin bir hüznün karanlık boşluklarında boğulurken cümleler boğazımda düğümleniyor. sana haykırmak istediğim o kadar çok duygum var ki... fırtınalar kopuyor içimde. bu kadar hüzne hiç alışkın değilim. 4 yılda inşa ettiğim o muhteşem eserim 3 günde gözlerimin önünde eridi.
sen bana mektuplar yazardın hep. sonra onları defterinin arasına koyardın. bense zorla alırdım. bilmiyorum belki görmüşsündür. ama biriktiriyorum ben o mektuplarını. özellikle konser gecesini anlattığın, sana seni seviyorum demeye çalıştığım ama diyemediğim o geceyi anlattığın bölümü ne zaman okusam gülümsüyorum hep. peki değişen ne oldu? nerede hata yaptıkta bu hale geldik biz? sabrımız mı tükendi? sevgimiz mi azaldı? mesafeler mi ayırdı bizi?
saat 5:24 oldu. güneş doğuyor burada. her zaman "öylesine" dinlediğim ayrılık parçaları daha bi anlamlı geliyor bu gece. yalnızım. o hep yanımda olan insanlar yoklar şu anda. sana söylemiştim bunu. yanımda sadece sen kalacaksın demiştim. ama sende yoksun... tutamadın sözünü. canın sağolsun... biliyorum bu satırları okurken "yine arabeske bağlamış" diyeceksin. ama vallahi öyle değil... bak gülümsedim yine sebepsiz yere...
çok büyük bir boşluktaymışım gibi hissediyorum biliyor musun... ne yapsam, ne söylesem, kiminle konuşsam.... bilmiyorum. ne geldi aklıma.. sanırım 2. senemizdeydi. yine aramız bozulmuş ve sen bana yine elveda tarzı bir mesaj atmıştın. o gece kaç saat konuşmuştuk? sen evdeydin ben ise dışarıda. allahım... o nasıl bir sağanak yağmurdu... seninle konuşurken hayatımda hiç ıslanmadığım kadar ıslanmış, ama seni ikna etmeyi başarmıştım. sonra 2 gün hasta yatmıştım sanırım... ama o hastalık bile tatlı gelmişti biliyor musun... yani ne bileyim, senin için birşeylere katlanabilmenin zevki bile başkaydı.
artık hatıralarınla mutlu olmaya çabalıyorum. olmuyor ama. içim acıyor bi yerde. önceden düşünürdüm hep. seni kaybetsem ne halde olurum diye. hatta bunu sana itiraf etmek istiyorum. şu yazıyı bunu hayal ederek yazdım. http://ihlsozluk.com/sozl...ocess=eid&eid=1839417 biliyorum biraz komik gibi gelebilir ama ne bileyim işte. seni kaybetmekten hep korktum. belli etmedim sana bunu. hep erteledim duygularımı. az kalmıştı bir kaç sene sonra evleniriz diye düşünüyordum. o zaman sana söyleyemediğim her şeyi söyleyecek, sımsıkı sarılacaktım sna. daha fazla yazamayacağım sanırım.
son kez tüm kalbimle söylüyorum sana. affet beni... seni çok seviyorum...
en son ellerimi kaldırdığımda avuç içlerim bakardı göğün göğsüne.
bu aralar yumruğumu sallıyorum öfkeli, inançsız;
ya küfre koşuyorum ya şirke!
benimle ilgili hiçbir şeye inanmıyorsun ya şimdi sen...
emin ol ;
ben senden sonra hiçbir şeye inanmadım.
ne uykusuzluk, ne yorgunluk, ne varolma savaşları, ne gelecek kaygısı,üzerini sadece gecenin kapattığı yeryüzü pislikleri, tüm zor olan ne varsa, hepsi aklıma gelmenle saflığın, masumiyetinle son buluyor.bu gün senin günün, iyiki doğmuşsun, iyiki varsın, güzel yaşlara, nice nice yıllara meleğim...
bir sürü şeyi özledim ama onu ve onunla ilgili şeyleri özlemekten öyle çok korkuyorum ki sanki özlersem, ya da özlediğimi itiraf edersem onu sevdiğimi de itiraf edeceğim gibime geliyor. korkuyorum onu sevmekten, seviyorsam da bunu itiraf etmekten, çok korkuyorum.
engellemeye çalıştım kendimi genelde. onun yanındayken yapamadım, yapmadım biliyorum ama o yokken gerçekten çok çalıştım onu düşünmemek için, onu sevmemek, onu özlememek için yanımda olmasını, beni sevmesini, sevgilim olmasını istememek için
hala aynı çırpınıştayım aslında. bir şeylere karar verebilsem, kafamda gerçekten netleşse bir şeyler onun sevip sevmediği değil beni rahatsız eden, ben daha çok benim sevip sevmediğimi bilmememe rahatsız oluyorum. korktuğum için mi inkar ediyorum yoksa gerçekten sevmiyor muyum? bunu nasıl öğreneceğim? kim doğrusunu söyleyecek bana?
özlemek istemiyorum. onu özlemek istemiyorum. onunla yaşadıklarımı başka hiç kimseyle yaşamamış olsam da özlemek istemiyorum. onu sevmek istemiyorum.
gel istemem.geldik gördük geçtik ve gittik ama sustuğun anlarda aslında neler söylemek istediğini o anlarda içindeki duyguları dile getir isterim.sustuğun anları getir isterim.
sen gittikten sonra hayatıma kimse girmedi, pek giricek gibi de gözükmüyo. seni hala seviyorum ama, bugün 'gel beraber olalım' desen cevabım hayır olur. belki demiyceğini bildiğim için sıkıyorumdur ama neyse canım şu anki düşüncem bu yönde. seni uzaktan sevmeyi seviyorum. feysbuktan silsen de, senin ortak arkadaşımız olduğunu bilmediğin kişiler sayesinde feysbuktan takip ediyorum. sapık mıyım neyim. onlar feysbukumda ekli değil, dolayısıyla kimler olduğunu hiç öğrenemiceksin, çünkü onlar da bilmiyo. hatta şifrelerini bildiğimi bile bilmiyolar. sen gittikten sonra pc başında daha çok vakit geçirmeye başlayıp hackerlığa kadar yükseldim. ehe, şaka. yazar nickimi bildiğinden olur da belki okursun diye yazıyorum. aha bu şarkı da sana gelsin;
ben sana yazı yazmaktan sıkıldım sen bana gelmemek için direnmekten sıkılmadın. tamam kaybettim seni, artık benli birşey düsünemiyorsun. ama eskiden bensiz cümle kurmazdın. geldik işte aynı şehirdeyiz gene. ne farketti ki şimdi. gene karşımda olucaksın. haani beni hiç birşey ifade etmeyen bir şey için bırakıp gitmiştin. işte şimdi tam ordayız. gel be vefasız yarim gel.
