1.sana merhaba dediğim gün dün gibi aklımda ve ben senden sonra kimseye merhaba demek istemiyorum. seni saklamak için değil, bir elvedayı daha taşıyamayacağım için. artık tek korkum kuralım bu. bu kadar anı bir ömür için yeterli.
çin alfabesiyle sevme anlamiyorum.
bildiğim bir alfabeyle sevmesini istedim.
O da klasizme tepki gibi sustu ve yürüdü.
karşıya geçti. bir daha da karşıya geçmedi.
hep yalan söyleyenlerin şimdi beni yalancı ilan etmeleri ne kadar komik değil mi ?
oysa ben asla yaşamadığım şeyleri demedim. yalandan da olsa özledim seni ya da seni seviyorum gibi şeyleri asla demedim. yapmadığım şeyler tarafından suçlandım. beni tanımayanlar tarafından yargılandım. bir çok yalan söylediler ama ben onların yüzüne vurmadım. çünkü bıraktım kendi yalanları ile kendileri utansın. ama gördüğüm kadarıyla utanmaya niyetleri de yok. artık düş yakamdan son bir şey diyorum.
"Bazı şeyleri sana yazdığımı düşünüyosan yanılıyosun her şeyi sana yazıyorum ama sen kimsin onu bende bilmiyorum"
güldük geçtik haline tamam bu kadar rezil bir duruma düşmene hiç gerek yok. başkaları ile eğlendiğini sanıyorsun ya sen, ama seninle eğleniyorlar arkandan ne gibi sıfatlar takıp tabi sen alışkınsındır bunlara.
