En cok bu evhamlı halini sevmiyorum.Biraz sakin biraz sukunetin olsa biraz durulsan...Belki o zaman daha az yorulursun daha iyi uyursun daha az uzersin sevdiklerini.Hic dinmeyen icindeki ofkenden,hırslarından bi kurtulsan...Kavga ediyosun,fevri davraniyosun bazen insanlara esasinda biliyorum sen başkalarina degil kendine kızgınsın ondan boyle.Tamam hicbir zaman uysal,sessiz biri olmadin ama bu aralar sence de artmadi mi tartismalarin?Hicbir sey senin sagligindan muhim degil.Gerci ben ne kadar sana boyle soylesem de sen yine bildigini okuyacaksin.
Diğer spermlerin şansı olsa belki bir bilim adamı ya da iyi bir sporcu olacaktı. Ne boka yararsın ki ? Para yersin, kavga edersin, burnunu boka sokmaktan hiç çekinmezsin. Koca sülalenin yüz karasısın oğlum sen. Gıcık aldım senden.
içimde öyle bir acı var ki sanki regl olmuşum sanki overrated dediğinizi duyuyorum ve sikime takmıyorum ya siz kimsiniz ben sizin fikirlerinize saygı duyayım çok sıkıcısınız keşke hepiniz bir asitin içinde erisek falan ne güzel olur.
(bkz: first world problems)
Öyle bir izlenim yaratmışsın ki etrafına dünya yansa sigaranı yakarsın, sel bassa plastik ördek yüzdürürsün; öyle bir umursamazlık, gamsızlık.
Ama birçok insan senin kafanın içinde bir gün bile geçiremez, öyle de bir kargaşa var içerde. Burnundan kıl aldırmamak için n'olursa olsun içine atıp susuyosun ya, he işte hiç ummadığın anda infilak edeceksin. Hep öyle olur çünkü, dertlerini düğüm yapıp attığın yerin de bir hacmi var elbet bilmelisin.
ruyamda her gece yine atacani gormeye basladim. Halbuki eskisi kadar sallamiyorum. Gidip yakin arkadasina sacma sapan konustum ne bekliyodum ki. Kizim kendi beynini sikebiliyosan sik kurtul.
Yağmur yağıyor, kulaklarımda yalnızlığın getirdiği alışılması güç bir sessizlik.
Alışılması güç satırlarımda hayaletini dolaştırdığım sevmek.
Türlü oyunlarla alt etmeye çalışan hayata henüz daha son oyunu oynamamışken ben, güçlü sanıyordum kendimi. Henüz dizlerim iyileşmemişti, henüz tümseğinden kaldırmak için birileri bileğime ilişmemişti oysa.
Yağmur yağıyor, toprağından çıkıyor kötü fikirlerim. Vazgeçmeye yakın düşünmüşlüklerim prangalıyor hayallerimi. Prangalıyor yapmak istediklerimi yapamadıklarım.
Sonra karanlık oluyor uykularım, günaydınlarım azalıyor, akşamlarıma hazırladığım süslü cümlelerim azalıyor. Eksiliyor balkonumdan sırasıyla menekşelerim.
Sonra yakın çağ hastalığı gibi cüzamlı bir yalnızlık bulaşıyor suskunluklarıma. Kimse görmesin, kimse duymasın ve kimse bilmesin diye çırpınıyorum.
Yağmur yağıyor, bir iskelede atıyorum kendimi sularına, alarmım çalıyor uyanıyorum.
Bir yaşamak tutturmuşuz yaşıyorum. Daktilo tuşları gibiyim ortaya koymak zorunda oldukları için kendisine derin bir tınıyla çarpan. Duvarımda asılı saatim bazı bazı, Hep akrebi kovalayan. En çok masa üstünde duran fanusum kendi suyunda boğulan.
Yağmur yağıyor, tırnak aralarımda kendi etimi buluyor kazımışlıklarım.
Boşuna diyor, her şey boşuna. Bu kurbanlık hal boşuna.
Yağmur yağıyor bir yerlerde gökkuşağı elbet çıkar biliyorum. Bilmediğim bir sokakta rengarenk çizgilerin altında diliyorum dileğimi. Elbet duyan olur biliyorum.
Yağmur yağıyor, soldukları yerlerden filizleniyor menekşelerim, güneş bir gün mutlaka doğar karanlıklarıma biliyorum.
Edit: bazen güzel bakmak, güzel düşünmek yetmez, güzeline sebepsiz inanmak gerekir.
(bkz: Fuket adasi)
