Her şeyi dramatize etmeyi bırakmalısın bro. Elindeki alt tarafı bi tütün çubuğu, bütün dertlerini ona anlatıp, onunla birlikte yanıp sonra yaşadığın her şeyden onu suçlarmışcasına söndürmek niye?
4 gündür yatak üzerinde mal gibi oturmaktasın.asosyalliğin dibine vurdun.dışarda kar yağsa ki yağmaz ruhun bile duymayacak.hele bugün 12 ye kadar uyanıp bir daha uyuman hatta tur bindirmen bile inanılmazdı adamım.uçlarda yaşamasını seviyorsun tamam da artık hayata dönsen diyorum.
Dün sabah 6.20 de uyandığımda akşam gelir gelmez yatarım diyerek yıkadım yüzümü. Bütün gun her sigaramı ateşlediğimde akşam olacak ve uyuyacağım dedim lanet salı gününün yüzüne bakarak. Lanet salı bitti, akşam oldu, gece yarısı geçti, sabah yakın... Ruhumu satamıyorum uykuya. Hani Zaman her şeyin ilacıydı. Hangi orospu çocuğu uydurdu ulan bu lafı? Hani Zamanla geçecekti her şey. Daha az acıyacaktı ve kabuk bağlayacaktı yaralarım, hani merhem kullanmaya gerek yoktu, hani ben yeterdim kendime? Nerde?
içimdeki zehirden kurtulamıyorum. Monologlarımdan bıktım! Susamıyorum.
Kulaklarım acıyor, duyamıyorum. Sevdiğim o kazağı giyemiyorum. Kendimi aynada seçemiyorum. Fotoğrafta gördüğüm kendimi bir türlü yeniden sevemiyorum.
Yetemiyorum. Gündüzleri yetiremiyorum. Gecenin hızına yetişemiyorum. Kalbimin sırrına erişemiyorum.
Şarkıları söyleyemiyorum. Şiirleri ezberleyemiyorum. Sigaramı hep ters yakıyorum. Tırnaklarımı hep kırmızıya boyuyorum. Dudaklarım kuruyor, bir yudum su içmeyi akıl edemiyorum. Yastık kirlenir diye makyajlı uyuyamıyorum. Silmesi çok zor geliyor, makyaj zaten yapmıyorum. Topuklu ayakkabılarımdan çıkan sese bayılıyorum ama ayakkabılıktan çıkarmaya üşendim yine spor ayakkabı giyiyorum.
Kendimi kaybediyorum, bir türlü bulamıyorum...
Gururunun nasıl kırıldığını düşün. Yapabilirsin, kelebek senin avucunda. Güç insandadır yeter ki onu çıkarabil. Ertelemeyi bırak artık! Seni başkaları değil sen yönetiyorsun sen! Lütfen başla bir yerden, kendine inan ve şimdi, hayallerin için, ideallerin için başla. Beklediğin an gelene kadar hiçbir şey için geç değil unutma bunu. Her gün gelip bu entryni okumayı da unutma.
Gerçekten güçlü müsün? Korkularınla yüzleşebilecek kadar güçlü müsün? Hayatta istemediğin şeyleri yaşadığın zaman neden ilk aklına gelen pes etmek oluyor bazen? Oysa hayat pes etmene gerek olmayacak kadar güzel bunu çok iyi biliyorsun.
Karşımda dikilip bana baktığın zaman anlık içimde hissetiğim o çekip gitme isteği kendimle savaşım mı? Yoksa yaşadığım yorgunluktan kurtulma isteği mi?
Hayattaki pırıltıları gör. Gördüklerine sıkı sıkı sarıl. Güven ve inan gerçek olanlara. Sırtını dönme!!!
Yüzünü güldüren ve yüzünü güldürebildiğin insanlardan vazgeçme.
Doğruların olsun hayatta ve onlara daima sahip çık.
Ve en önemlisi duygularınla yaşamaya devam et. Mutluysan sonuna kadar koş mutluluğunun arkasından. Tek derdin gerçek duygular olsun. içinde ki sesi dinle. Belki yine üzülürsün ama en azından gerçek bir şeyler yaşamış olursun.
Ve güzel başla her yeni güne. Gülümseyerek!!! En kötü sabahlarında bile.
Çok büyük zorlu bir süreçten geçiyorsun. Bunu kimseye anlatmadın. Kimse bilmiyor. Ama sende bilmiyorsun. Ne yapacağını neler olacağını tam kestiremiyorsun.
1 yıl önceki sen ile bugünkü sen arasında dağlar kadar fark var. Kendine gel artık.
Sen bu değilsin. Ortalamani düşürme lan bari. Derslerden kalma.
