hadi son güne bıraktın koca finans finalini, adettendir dedim bişey demedim. açtın medya kralını, nihat doğan izledin uzun uzuun.. çok canın çekiyordu ztn günlerdir, motive ol dedim ona da bişey demedim.
ama akşam oldu lan! hala yok facebook, yok sözlük.. kaldır kıçını da çalış lan artık.. okul uzayacak senin bu 'ama çalışamıyorum' triplerin yüzünden, sorarım ozaman sana. *
seçemedim birini.
kafamdaki dengesizliği yok etmeye çalıştıkça kafam daha çok karıştı.
nedir bu çelişki çözemedim.
ben bunu kendime yazdım.
alınmayın üstünüze.
bu aralar isyanım gelir üstüme üstüme.
- aslında dürüst olmayı hiç istemedim. böyle iyiyim. ya da bk gibiyim, ama yine de itiraf edemiyor olabilirim.
- şu gururumun kanırtılarak sikilmesini istiyorum artık.
- geçen gün sözlükte resmini gördüğüm birine rast geldim vapurda, kirpiğine kadar inceledim. dünya küçük vesselam. ayrıca psikopatlık baş gösterdi.
- annemle babamın durumunu hiç iyi görmüyorum. ayrılırsa kendi sonumu hiç hiç iyi görmüyorum.
- bir dersten kaldım aslında. resmen. ama rapor falan buldum, hala çalışmıyorum. gururumu hallettikten sonra beynime de uğrasın lütfen ehil kişi. litfen!
- iki sene öncesine gitmek için ömrümün kalan son iki senesinden feragat ederdim.
- hayallerimi çalan birisi var, öldürmeye kıyamıyorum.
- hiç sevgilim olmadı.
- sevgili lafından da nefret ederim.
- abim olsun isterdim sözlük. abi dediklerimden değil de hakikaten abim.
- bazen gazete alıyorum eve, hiç okumadan öyle birikiyor...üç dört gün yapınca bunu depresyona girdiğimi anlıyorum.
- depresyon demişken, beni tedavi eden doktorun hipokratını sikeyim.
- küfür etmeyi matah sayanlardan nefret ediyorum. ama kendiyle çelişenler, topsunuz olm.
- bu yazıyı kendime yazdığıma göre çok az da olsa şizofrenikim diyebilir miyim? oha soru sorduğuma göre kesin dersin goççum. senler, bizler artık ...
- sözlükte topu topu beş bilemedin sekiz ay kalmış olacağım galiba, ki bu da gidiciyim demek. yehhu
- ekseriyetle bütün eklemlerimi kütletme yeteneğine sahibim. sırf gıcıklık olsun diye sınıfta sürekli çata pata ses çıkarıyorum. gün geçmesin ki biri daha "kemiklerin arasındaki sıvı bikbikbik" demesin. ümüğünü sıkasım geliyor. sanane yarram
- babanla uğraşma artık, gitsin istediği kadar içsin. sana mı sorucaktı. empati yap azıcık. evlat hesap mı sorarmış?
- birisi var şimdi sen biliyorsun kim olduğunu, en iyi dostunmuş gibi görünüyor ama öyle değil aslında, sknde değilsin. dikkat et ona.
- özlediğin bi geçmişin var ya hani senin, işte öylesi bir daha hiç olmıcak şeker, alışsan iyi edersin.
- çok saçma, ben olsam bu entryi gammazlardım. istekler, itiraflar falan çorba olmuş.
- çay koyim ben en iyisi.
önünde kocaman bir yaz var.adamı hasta etme git kendine sevecek birini bul.artık yastığa kafanı koyduğunda birini düşün.sev lan sev öküz.sevmeden sevilmeden bu iş olmaz.öyle sözlükte takılıyım kitap okuyım ben kendi kendime yeterim triplerini geç.lütfen yalvarırım.sıkıldım amk bastırmaya çalışma beni hasta etme beni.ben daha doğruyum oğlum senden işte kabul et sindirmeye çalışma.
dostlardan ayrılmak kötü şeymiş be sözlük.hele de üni. bitince.o "kendine iyi bak" denen lanet üç kelimeyi kullanmayı hiç sevmiyorum..o yüzden hayatta hep mutlu olun dostlarım..
Senin bu sözlüğe açtığın başlık ve girdiğin entryler ile kattığın değer paha biçilemez. ve burnun kaf dağı'na uzanmıyor, kendini sözlükteki diğer yazarlardan yoksun bırakmıyorsun, onları küçük görmüyorsun. Sen Allah ın yarattığı yüce bir varlıksın bunu biliyorsun ve gün gelecek diğerleride bilecek.
Senin hayattaki kadrini bilmek için, seni anlamak için insanın seninle yaşaması lazım. Her yönden dört dörtlük biri olman, yakışıklı, zeki, çevik ve ahlaklı olman sana bulunmaz hint kumaşı niteliğini kazandırıyor.
Kız ruhundan anlayan, zarafetin manasını ruhunun derinliklerine kadar işlemişliğin ve en önemlisi aşk adamı olman herkeste sana karşı bir hayranlık uyandırıyor. iyiki varım diyorum tüm kalbimle.
Sanırım anlayışlı bir insan olunca daha huzurlu ve mutlu oluyorum. Anladım ki karşımdakine huzur vermek beni de çok mutlu ediyor. Fakat sürekli bir olumsuzluk aramaya başladığım da herşeye verecek bir cevap bulduğum da hem karşımdakini hem de kendimi mutsuz etmekten başka birşey elde etmiyorum. Anlayışlı bir kız olunca aferin bana.
Yaşamayı hala öğrenemedim ve defalarca tamam artık bu kez anladım dememe rağmen... insanların içinde ne kadar var olan anlayıştan kendini çekersem çekeyim, ne kadar her söylenene, her tavra içimden şiddetle karşı çıkarsam çıkayım yine de hakim enerjiden etkilendiğimi farkettim. Asıl amacımı, gerçek varoluşumu hatırlama seansları yapıyorum bazen. Çıkıyorum dışarda bir sigara içiyorum, kendime bir iş çıkarıp yürüyorum. Ama olmuyor. Sanki kaçtıkça daha birikiyor ve sanki kendimi kasmış gibi oluoyrum. O zaman patlama noktası geliyor çatıyor işte. Aslında asıl gerçeğin bu patlama olduğunu savunmak da mümkün, ancak sonradan düşünüyorum ve istisnasız yadırgıyorum. Buna rağmen asıl gerçeğin kendimi kaptırmak, o kaptırış içindeki beni, gerçek varlığımdan saymak mümkün. Ama o zaman da yalnızken yadırgadığım her düşüncenin peşinde bulurum kendimi. Aslında ergenken ve kısmen daha cahilken de yaptığımız gibi. Evet kendimi kastığım doğrudur, ama daha eskide kendimi kasarak vazgeçtiğim davranış biçimlerinden tümden kurtulduğumu da biliyorum. Ama bugün karşımdakinin zihniyeti benimkiyle uyuşmadığı için onun gibi düşünmek zorunda kalıyorum. Bu karşımdaki kişi, ya da kişiler, en doğrusu etrafımdaki zihniyet sürekli ise zaman içinde ayak uydurduğum bu zihniyete kapılıp kendi gerçeklerimi unutuyorum.
Yaşamayı hala öğrenemedim dedim ya aynı başlıkta başka bir konu daha var. Hala başkalarının mutluluğu beni mutsuz etmeyi başarabiliyor. Oysa ki adım gibi biliyorum mutsuzluğumun sebebi sadece başkalarının mutluluğu. Bunu teşhis edip en kısa zamanda hazmetmek de yaptığım psikolojik işlerdendir. Fakat aynı şey bir süre sonra tekrar oluyor. Tabi ki tek başına netlik taşıyan meseleler de değil. Ondan sonra neye sinirlendim, neden mutsuzum hepsi karışıyor birbirine. Bu arada rica ederim kıskançlık, basitlik falan diye kestirip atmayınız ve rica ederim kendinizi o kadar kolay soyutlamayınız.
Sonra;
Kendimi anlamamaya devam ediyorum. Bir arkadaşım var karşı cinsten. Kendisinin yanında olmaktan mutluluk duyuyorum. Yanımda olmadığı zaman özlüyorum. Başka hemcinslerimle iyi vakit geçirdiğinde kıskanıyorum. Bunlar neyin belirtileri diye düşünüyorum fakat cevabını veremiyorum. Korkuyor muyum? Hayır. Yetmezmiş gibi bile isteye ona karşı kırıcı olduğum da kendimi de onun gözünde küçülttüğüm de oluyor. Aslında Dostoyevski'den öğrendiğim şey açıklıyor bunları. insanların yapmayı, kurmayı, mükemmeli amaçlaması tartışılmaz. Ama bazen yıkmaya, her şeyi darmadağın etmeye giriştiklerini de inkar edemeyiz. Çünkü o yaratacağımız korkutur bizi. Yani bir mutluluk değil istediğim. Sınırı ve sonu olmayan bir sevinçten korkuyorum. Belki de o yüzden hep ulaşılması en güç güzellikleri hedef seçiyorumdur, ne bileyim...
hala dönmesini bekliyosun ya lavuk, yazık sana... umurunda olsaydın zaten hiç gitmezdi ki, gitmeyi tercih etmezdi, çok istese bile gidemezdi... dikme gözlerini yollarına artık, gelmeyecek... yanlışklıkla bile olsa geçmeyecek o yoldan bir daha koy bunu kafana...
işaretler görmekten vazgeç lavuk...
onun adını duyduğunda kalbinin çarpmasına müsaade etme ... olmuyo mu, kalbin güm güm çarpıyo ve sen engel olamıyomusun? ozaman heyecanını belli etme bari ele güne...
ve şunu kafana sok lavuk...
dönmeyecek!
sevgili kendim. artık akıllanmana sevindim. değer bilene değer vermek gerektiğini geç de olsa öğrenmen güzel. çok değer verip de insanların popolarını kaldırmamak lazım bunu da unutma... bademli beyaz magnum da süper ha, her derde deva valla bak... *
An itibariyle mahsun kırmızıgül ft. Cem karaca-Hayat Ne Garip'i dinleyerek gökyüzünün o katran karası siyahında kayboluyorum.Kavram kargaşası içinde bazı sonuçlara varmaya çalışıyorum. Kararsızlığım bile karar alamaz vaziyette, tuhaf bir şekil alıyorum. Arada med-cezir'ler yaşayarak çalkantıya vurduğum hayatımın düzene girmesini istiyorum.
Çevremdeki tiplerden kurtulmak istiyorum. Hezeyana uğramış düşünceler, beynoca kurulan muhabbetler..Düşünmek istemiyorum şu sıralar. Hiç düşünce istiyorum. Belki de ufakta olsa bir huzur bulmak istiyorum.
Ayrıca huzursuzluğumun nedenini öğrenmek istiyorum. Bunu bulup, yok etmek için kendimle iç savaş yaşıyorum.
Telkin yöntemiyle "sen iyisin, hoşsun..bak yaz geldi etraf şenşakrak..offf be kızlara bak hepsi taş gibi.." yöntemlerle kendimi avutmak istemiyorum. iyi olanı tam anlamda içimde hissedip, yaşamak istiyorum.
Uzun menzilli bir tabancayla uzakta, yakında olan bütün olumsuzlukları kadraja alıp vurmak istiyorum.
Yazmak istiyorum ama yazımı sığdırabilecek kadar koca bir zaman dilimi istiyorum.
boğuluyorum tam kelime bu galiba "boğulmak"
dinsin bu içimdeki öfke, ama buna rağmen durgun olan yanım artık değişsin.
daha da güçlü olsun ördüğüm duvarlar.
istediğim gibi biri olabileyim artık.
iniyorum merdivenlerden. yürüyenleri de cıkmıs bunların, bırakıyorsun kendini o gidiyor. lcd ekrandan istanbul goruntuleri akıyor, ince ekranlı tv guzel bir buluş. minimalist tarzda döşemeliyim evimi. beyaz hakim olsun. portatif bir şıklık tasarlamalı. eşya hareketin dinamiğinden mahrum kalmamalı. nemli bir ortam metroda. hızla geliyor cihaz, tunelin icinden. kadın soforu var. vatman mıydı batman mıydı bunların adı. kalabalık birden vagonda dagılıyor. gizli bir kose kapmaca oyunu oynanıyor. herkes birbirini kolluyor. 15 dakikalık yolculukta oturabilmek adına, gereksiz mucadele. hızla akan duvara reklam koymuslar. yıllar once aklıma gelmisti, biri benden hızlı davranmıs. kısa filimler oynatmalı demistim yanımdaki arkadasa, o da bırak abii yaa ile gecistirmisti. ilkokuldayken de mıknatısın aynı kutuplarının birbirini itmesini ogrendigimde, havada asılı durabilen ve ucabilen arabalar hayal etmistim. bu sefer japonlar benden hızlı davranmıs, maglev trenleri icat ettiler. birileri beni hep gecistirmis, haberim simdi oluyor bu kotü. cıkıs biraz zahmetli. son merdiven de suprizzz dercesine manuel. halbuki ne guzel alısmıstık rahatlıga. ısıklarda sigara yakmalı.bu ne kalabalık yine.herkesin taksime gelmesinden sikayet ediyoruz ama bizde baska bir yerde randevu vermiyoruz kimseye. yaman celiski. akıyor kalabalık. en sıkısık bolgelerden hızlıca geciyorum. bu kadar insan ne yer ne icer nerde oturur. oturduk bir yerde. hayri usta da adana dürüm. adige de kitabına tavla. nevizade de iki bira. galatasaraydan tunel e gunluk hayat geyigi. eve kacalım sabah erken kalkcam stresi. taksim baydı beni dertlesmeleri. cift katlı otobuste memleket meseleleri. ticari konular. teknik konular. ev ne uzak serzenisleri. mahalle sessiz. arabesk british gencligi kose baslarında. cekirdek yiyip, sıkıcı evlerinden hava almak adına sokaga cıkan cekirdek aile. posta kutusunu kontrol etmeli. artık kredi kartı ekstrelerinden baska bir sey olmuyor ama alıskanlık. anahtar yine yok yanımda. evdekiler yine mız mızlanacak. sabah yine erken kalkılacak.yarın cok is yapılacak...neden ?
canın hiç bir bok yazmak istemiyor. bütün tadın kaçtı çünkü değil mi?
işte bu halinden de nefret ediyorum ama sana bunun yapılmasından daha çok nefret ediyorum. gün gelecek tadını kaçırmamayı da öğreneceksin ama. az kaldı.
