evet. ben bu yazıyı kadere yazdım. bu gece inşallah dileklerim kabul olur. öncelikle uzun zaman sonra bir köpekle arkadaşlık kurmanın hazzını yaşıyorum. arkadaşlık derken bildiğin arkadaşlık. kankilik yani. yoksa eşşeaa varıyom luk bi durum değil yani. öncelikle sevgili kaderim. seninde bildiğin gibi çocukluğumda sevdiğim ve ölür gibi bağlandığım , kendisini aşk ile şevk ile sevdiğim güzel köpeğimin poşete koyulup çöpe atılmasının üstünden aşağı yukarı 10 sene geçti. ve 10 sene sonra ben belirli bir olgunluğa gelmişken karşıma , hemde şu gece yarısında , tatlımı tatlı , zeki mi zeki bir k9 cinsi köpek çıkarmana minnettarım. evime kadar gelmesindeki ikna kabiliyetime şuan hasta oldum. inşallah yarın dedem camiye giderken görüp taşlayıp kovalamaz köpeği. ve benimle birlikte olduğunu herkese söyleme fırsatı bulurum. yada o güzelim köpek tam dedem camiye giderken sakladığım köşeden pırtıp şirinlik yapmaya çalışmaz. ah ulan sezgin. ah ulan sezgin. az biraz kafan çalışsa. sahibi nasılsa köpekte aynı onun gibi olurmuş. benimde kafa gidip geliyo ya oda aynı. o kadar tembihledim ya dur bakalım. yap bi büyüklük düğümle şunun yollarını kapıma be. zaten uzuuuun yıllardır süren ilkokul aşkı bitip gitmiş. terkedilmişim. vurgun yemişim. defalarca. yapma be olum. geçmişimden kalan ilk ve tek aşkım bitip gitmiş zaten. bari geçmişimden kalan şu sevdayı alma elimden. hele ki herşey bombok bir döneme sarmışken. ah be ah. sabah duyduğum ilk sese kalkıp derhal elimde bir tabak süt ile kapının önünde belirmeme sebep olacak tek şey bu. tek şey. daha önce denediler. hiçbir sesi duymadım. yapma canım. yapma güzelim kader. lütfen. nolur yapma.
