bak olmadı yapamadık beraber. sana nerde eksik nerde fazla geldim anlayamıyorum hala. çoğu gece ağlamaklı oluyorum resimlerimize bakınca. bana söylediğin şarkıları dinledikçe beraber izlediğimiz filmleri hatırladıkça kokunda geliyor burnuma. beynimden vurulmuşa dönüyorum işte öyle anlarda. bilir misin sen sevgili iki kişilik ilişkiyi tek başına yürütmek ne kadar zordur. ben tüm zorluklara rağmen tek başıma bu yükü taşıyorum. ama artık seni bırakmam lazım biliyorum. daha fazla sırtımda bu yükle ilerleyemem. sende beni serbest bırak artık. çık yüreğimden. artık yüreğimi orada kalmayı hakedeceklere bırak beni biraz olsun düşünüyorsan. ama şunu da bil ki bir gün herşeyi bırakıp bana geri döndüğünde ben yine bıraktığın yerde olacağım sevgilim. aynı şefkatle sarılcam sana aynı sıcaklıkla tutcam ellerini ve aynı hislerle öpcem dudaklarını.yeter ki dön artık.
hangi birine yazayım bilemedim ki..
en çok sevdiğime yazayım dedim olmadı. en çok acıtana yazayım dedim gerek kalmadı.
en iyisi eskide kalması. adı üstünde hem eski sevgili
evet bu sana sevgilim, hala eski değilsin, bendesin, benimlesin, bizimlesin.. gitmemek için çabaladığını biliyorum, keşkelerle yaşamaktansa gitmeni isterdim, zaten öyle de yaptın, bir sabah uyandığımda ne sen vardın, ne kokun.. duvara astığın o kağıt geldi aklıma. " eski sevgiliye..." şimdi rezil ediyorum kendimi de seni de.. gitme deseydim be, tutsaydım kolundan, sarılsaydım ya...
tecavüze uğramış sayılabilecek kadınlar listesine adımı yazıyorum, kandırılmışlık oluk oluk kadınlığımdan akıyor. bir kez sana dönüp bakasım geliyor, bir kez, başka bir kadını sevebilmenin benden nefret ettirecek bir şey olup olmadığını anlamak istiyorum.
dudaklarım büzülüyor,
ellerim uyuşuyor. sana verdiğim sözleri tutamıyorum, yere saçılan saç tellerimden haritalar çizdim. bana yolculuk görünüyor. falını, birkaç cümleyle bıraktığın yastık üstümden bakıyorum. "bağlanma" diyorsun, elimi tutuyorsun, halka açık alanlarda seni dudaklarından öpüyorum. popona şaplak atıyorum, sonra insanlara bakıyoruz, gülüyoruz, iki çocuğuz, seviyorum.
hatıraları hassas dönemlerini tırtıklayan kadınlar listesinde adım okunuyor,
ehh! gidiyorum.
ya senin allah bin türlü belanı versin pis şişko ve sigara kokulu herif ! o içine düşercesine baktığın kızların hiçbiri seninle gerçekten ilgilenmeyecek çünkü sen tipten yoksun bir mutantsın. kendini zengin gösterme çabalarında bir gün sonuç vermemeye başlayacak artık. hele o çok övündüğün şirketin başına yıkılsın da altında kal inşallah.
yazarların içinde kalanları dile getirmesidir.
nitekim benim içimde kaldı söyleyemediklerim.
söyleme fırsatım varken susma sebebim bile yeni bir yazı konusu olabilirdi oysa.
sonra sonra geçiyor tabi.
e yine de akla gelmiyor değil şunu deseydim demek.
sonra aman hiçbir şey söylemeye gerek yok diyorsun.
yani bir gelip bir gidiyorsun.
bu gelip gidişler geriye şöyle bir şey kalıyor;
"hâlâ düşünüyorum seni. yani tam olarak hiçbir şeyi..."
sen hayal kurmayı bilirmisin? geceler boyu uykusuz kalmayı, oturup pencerenin kenarında beklemeyi bilir misin? ya yıldızları seyrederken ağladığın oldu mu hiç? bir yıldız kayınca uzattın mı ellerini belki tutarım diye? farkında olmadan sonra boş kalınca ellerin, avuçlarının arasına alıp başını ağladın mı geceler boyu hıçkıra hıçkıra? belki sen ağlamayı da bilmessin! iki damla gözyaşı değildir ağlamak. önce düşünmek sonra hayal etmek, onları yaşamak büyük bir hasret içinde. o küçük tatlı resmine sarılmak. işte budur ağlamak.
hiç biri eskimedi hepsi taptaze. ben ayrıldıktan sonra hepsi güzelleşti bazıları manken oldu* o yüzden eski sevgiliye söylenecek lafım yokta. sisteme söylemek istediğim laf var.
yeter artık dilek. gece gündüz aklımda kulaklarımda sesin yankılanıyor. bedenimde halen seni hissediyorum. bedenimde her nerdeysen siktir git artık yeter. sen gitmezsen ben gideceğim bak.
kağıt kesiği nedir bilir misin? minik bir kesiktir ama sızısı büyüktür hani..
biz seninle bir kağıdın kesiğiydik. kısacıktı öykümüz ama ardında bıraktığı sızı çok derin. elbet bir gün geçecek bu; ayak parmaklarımdan başlayıp, midemde ve soluk borumdan geçip, burnumun ucunda son bulan sızı..
kapanacak o yara bi süre sonra ama her aklıma geldiğinde yine içim sızlayacak. bir daha kağıda* dokunmak istemeyeceğim...
Bir jokerle başbaşayım.
Evet, bir jokerle.
Soytarı kılığındaki bir adamla yani.
Elli iki destesinin içinden düştü masaya.
Oturma odasındayım, yalnızım.
Ne diye buradayım, gerçekten yalnız mıyım, bilmiyorum!
Yine de bakıyorum etrafa
iyi, kimse yok.
Dinliyor beni joker!
Uzun uzun, saatlerce, sessiz ve hissiz izleyebiliyor
Tahammül edebiliyor bana.
Ara sıra fal oluyor, konuşuyor benimle.
Bir dilek tut diyor bazen.
Tamam diyorum, diledim.
Seni tutuyorum aklımdan
Ama orada bile durmuyorsun.
Sıkıyorum dişlerimi
Yine de gelmiyorsun gözlerimin önüne
Vay be!
Ne kadar da çabuk eskimiş yüzün
Yoksa fotoğraflarının hepsini yakarak iyi yapmadım mı?
Neyse, Allahtan her gün düşünmüyorum seni
Her an özlemiyorum.
Dün aylardan sonra sakallarımı kestim.
Uzun uzun aynaya baktım.
Biliyor musun ne olmuş böyle bana demedim,
Sen neredesindir diye sordum aynadaki adama!
Eh..! Yeter bu kadar saçmalık.
Kim bilir hangi eller, defalarca kirletti elini
Ve belki de şuan adamının birinin kulağına onu sevdiğini fısıldıyorsundur.
Ya da ne bileyim işte
Hiçbir şey yapmıyorsan da yaşıyorsundur.
Aynı dünyanın içindeyizdir.
Bunları bilmek bile kötü.
Bir de özlemek çok fena şey!
Merhaba eskimiş sevgilim;
Bu yazıyı kacıncı yüzüne hitap etmem gerektiğini her nekadar bilmesemde sebebini bilmediğim aptal bir duygu yüzünden yazıyorum. Nedense artık seni sevmiyorum artık gözlerine bakınca heyecanlanmıyorum gülüşünü ölüm sebebi olarak görmüyorum, kısacası artık yoksun ve şairinde dediği gibi artık sende herkes gibisin. Ama son bikere verirsen hayır demem.
