bugün yine senin yüzünden senin o salak akrabalarının yanında çalışıp senin veremediğin okul harçlığımı çıkarmak için o salakların ağız kokusunu çekmek zorunda kaldım . ezildim . insan kuzeni tarafından bu kadar aşağılanamaz. en azından elin yanında çalışırım, azarlanıp ezilsem de tanımadıgım insan, umurumda olmazdı. eyvallah baba. bizi bugünlere sürükledin ya, eyvallah.
Nasılsın Baba mutlu musun orda? Söylesene nasıl görünüyor evlatların ordan? Gülüyor musun her zamanki gibi mezarından bize! Neydi bize bu nefreti,öfkeyi aşılamana sebep? Sen bizi yaşarken öldürdün baba. Şimdi huzurlu uyuyabilirsin.
Seni çok seviyorum her şeyim. Seni kaybetmekten çok korkuyorum. Bazen beni çok sıktığını düşünüyorum daha sonra aklıma senin için ne kadar değerli olduğumu anlattığın o an geliyor ve pişman oluyorum.
Aslında senden çekinmesem çok iyi anlaşırız ama çekiniyorum. Çocukluktan gelen bir alışkanlık işte. Bilirsin normalde de çekingen biriyim baba.
Bazen ölümü düşünüyorum. Senin öleceğini düşünmek bile beni ağlatıyor babam.
Niye sevmedin lan beni. Niye ilgi göstermedin. Neden içip içip her boku yedin. Niye birbirimize küsken geberip gittin. Senin ölün bile acı veriyor lan bana. Dayanamıyorum senin yüzünden. Gecelerimi zehir ediyorsun. Düş yakamdan artık yeter.
Tek aşkımdın, biliyorum ben de senin tek aşkındım. Öyle değer vererek büyüttün ki beni her zaman mutluydum. Sonra 16 yaşıma geldim, birgün öyle birini tanıdım ki onunla birlikte gerçek aşk neymiş onu öğrendim. Aşkımdan ve aşkından o kadar emindim ki, ama sen değildin. Sen ona güvenmedin, bir babanın korumacılığıyla ayırdın bizi. 6 yıl geçti aradan, biz hala aşık hala seviyor bir biçimde bulduk birbirimizi. Şimdi sen söyle babacım ne yapacağız?
evi terkederken, sırf bir kaç gün daha sarhoş gez diye, ''ver bi arkadaşı arıyacağım'' bahanesiyle, o zamanın şartlarıyla 3 ay çalışıp aldığım nokia 6600 telefonu çalan karakterini sikeyim. o tuğla fabrikasında harcadığım geceleri, sırtımı yakan fırından yeni çıkmış tuğlaları, 45 kiloya varan ağırlıklarını hepsini unutacağım ama attığın son kazığı unutmayacağım.
anlamadım hiç seni. anlayamadım. hep yorgun ama bilgeli gözlerinin bana bakmadığını sandım bazen. oysa hep bana bakıyordu gözlerin. hep bize bakıyordu. yıkılman gerek zamanda bile delirdin yıkılmadığını bize kanıtlamaya çalışırken. en çok o zaman kızdım sana. keşke yıkılsaydın da delirmeseydin. gülümsemeyi unutman bir daha hiç bu kadar uzun sürmesin söz sen yıkıl biz toparlarız...
