anne, ben eskişehirdeyken seni çok özledim gel artık güzel yavrum, şirin yavrum bıdı bıdı deyip, istanbula geldiğimde en ufak şeyden kavga çıkartıp haftasonumu zehir etme. evet, buraya şuan daha güzel şeyler yazabilmeyi isterdim ama buraya * her geldiğimde resmen pişman oluyorum. inancımı yitiriyorum her geçen gün daha da koptuğumuzu hissediyorum ordayken en azından özlenmek güzel geliyor. yapma anne etme annem. *
bazı sabahlar hiç hatırlamak istemediğim anıların hayaletleriyle uyanıyorum.
sana kızgın değilim, seni hala çok seviyorum, iyi ki varsın; ama keşke sen de bana kızgın olmasaydın hem de hiç suçum yokken.
ve keşke beni o anıların hatıraları ile muhattap etmeseydin çünkü sabahları onlarla uğraşmak beni çok yoruyor...
anne ders filan çalışmıyorum kurban bayramında yanınıza gelmememin sebebi "ders çalışacağım vizelerim başlayacak o yüzden bu bayram gelmeyeceğim " idi fakat ben şimdi the usual suspects i izliyorum.(olağan şüpheliler lan işte ne diye şov yapıyorsun)
bu tarz başlıkları hep saçma bulurdum ama anladım ki insanın içini dökesi gelebiliyormuş bazen. nasılsa kimse tanımıyor seni bilmez anne sırrını kimselere anlatmış sayılmam. ben bu hayatta en çok babamı sevdim anne kendimi bildim bileli derimde. hep anneni mi babanı mı daha çok seviyorsun diye sorduklarında babamı çok seviyorum derdim. senin üzülmeni düşünmezdim hiç. büyüdükçe babamı annemden daha çok seviyorum ona ondan çok aşığım dedim. sende seviyorsun babamı ama aşık değilsin her sinirlendiğinde de söylersin. inan daha fazla yazmak uyuyana kadarki saatlerimi mahvetmek istemiyorum. sadece şunu bil ki sayende insanlara hiç güvenemez oldum anne. ben o yeşil arabayı hiç unutmadım anne hiç.
anne bugün ısrarla beni babaannemlere götürmeye kalkıştın. sonra da teyzemlere, sonra da halamlara. bıktım bana 5 yaşındaki bebe gibi davranmana. seni bugün için sevmiyorum. ohh canıma değsin gelmedim işte. facebooktayım da ders de çalışmadım da.
sen giderken aglamayacagım dedim,ama tutamadım kendimi agladım,sen giderken ben dimdik ayakda kalacagım dedim,kalamadım.hani sen hep derdin ya biz yıkılmayacagız, ama sen gitdin biz bir süre yıkıldık anne.bizi nasıl terk edersin anne,bize bunu nasıl yaparsın anne.bak yine bayram geliyor,hani bayram sabahları erken kalkardınya yemek yapardın,bizleri uyandırır bayram namazına ugurlardın,biz gene bayramlarda erken kalkıyoruz,bırakdıgın küçük kızın yapıyor yemeklerimizi,bizi artık o ugurluyor.sen gitdinya biz öyle kalı verdik,sen giderken etrafımızdaki o kalabalık artık yok anne,teseli edenimiz ,buda geçer diyenimiz yok artık anne.en acı ne biliyormusun anne sen giderken ne olur gitme demedimya,sanmaki gitmeni istiyorum,sanmaki seni unuturum,bayramın mübarek olsun anne,küçük kızında ellerinden öper,ona iyiki yemek yapmayı ögretmişsin
oglun ,evladın,hayırsızın.....
her zaman saçma nedenlerden dolayı kavga ettikten sonra acayip pişman oluyorum. bazen zıt düşünüyoruz. üstüme fazla geldiğini de söylüyorum. bi'de üstüne salak ergen havalarında "rahat bırak anne yaa!" diye karşı çıkıyorum sana. sen de "tamam kızım." deyip gidiyorsun ya, işte o zamanlarda içimde çok büyük bi' acı hissediyorum. yüzüme tükürmek istiyorum.
sonradan yüzsüz yüzsüz ağlayarak yanına gelip "özür dilerim anne." deyip, sana sarılmalarım bu yüzden. özür dilerim, anne.
biliyorum pek beklediğin, istediğin ve olması gereken bir evlat olamadım bir ucube gibi avarelikler yapmaktan fırsat bulamadığım için ama aslında özünde çok iyi bir insanım ben. o öze ineceğiz bir gün beraber. ama dikkat et ölme bu aralar sigarayı çok arttırdın. babama selam.
sen insanlara göstermiş olduğun merhametinle, insanlara hep güler yüzlü olmanla, her zaman ve her zaman onlara iyilik yapmanla beni kötü bir insan haline getirdin. sen o kadar iyiydin ki ben iyilikten tiksinir hale geldim...ne dış görünüşüm sana benzedi ne hal hareket ve tavırlarım. sen, gözlerinle sıcacık bir iyiliği yayarken ben şeytani bir bakışla süzerdim olanları. merhamet gösterdiğin herkesi öldüresim gelirdi. çoğu seni kandırırdı yardım edesin diye ama sen görmezdin yalancıları...
insanca davrandığın herkes ama herkes seni arkandan vurdu. hiçbir zaman yaptığın insanlığın karşılığını almadın ve almadığını göre göre yine insanları sevmeye onlara iyi niyetle yaklaşmaya ve yardım etmeye devam ettin.
anne, sen o kadar iyiydin ki ben iyilikten nefret ettim.
senin kadar fedakar ve senin kadar kendini en son plana atan bir insan tanımadım. sanki dünyada sen yoktun da hep çocukların ve yardım etmek için yaşadığın başkaları vardı. kendi kendini hiç yaşatmadın anne sen. senin yerinde başka bir kadın olsa senden çok çok başka davranırdı. senin yerinde olan hiçbir kadın senin kadar asaletini koruyamazdı anne...
anne, senin hiçbir zaman kızın olamadım. ben seni hep senin annen gibi hissettim çünkü sen beni hep senden büyük sandın. beni biraz büyütüp bıraktın. sonra ben seni büyüttüm anne. her şeyini bana sorup benim aklımla hareket ettin anne. hiç o bana akıl verse de ben ondan büyüğüm, onu ben doğurdum demedin. ben, sorumluluğun bendeymişçesine sana çocuğum gibi sarıldım anne. her dediğimi yaptın, her istediğim yola gittin. bana en ufak bir kırgınlık yaşatmadın... beni o kadar şımarttın ki anne bazen şımarttığınla başa çıkamayacağını anladığın zamanlarda oturup ağlardın anne.
seni hem çıldırtır hem de çıldırttığım için sonradan üzülürdüm anne. neden böyle biriyim bilmiyorum ama saldırganlık benim senden hiç almadığım genlerimde var anne.
ben hep babamın kızı oldum anne. diğer çocukların da senin.. bazen keşke anneme benzeseydim diye diğer kardeşlerimi kıskandığım zamanlar olsa da şimdi dünyada umursamaz ve ruhsuz olan kişilerin daha da rahat yaşadığını gördükçe sana benzemediğime seviniyorum anne.
sana söyleyeceğim son bir şey var anne. ben babamın kızı olsam ve onun kopyası olsam da ben seni babamı sevdiğimden çok daha fazla sevmişim bunu da yeni anladım anne...
senin kadar güzel bir kadının sana hiç benzemeyen çirkin kızıyım ben anne...
bu arada yazımı hiç okumayacağını bildiğim halde sana bu kadar şey yazdığım için kendimi salak gibi hissediyorum ama olsun salaklık bazen insanı mutlu edebiliyor anne.
küçükken sırf korkaklıktan evin içinde seni bulamayınca endişeyle " anneeeğğğ " diye seslenirdim, sen de " efendim? " deyince yiğitliğe b.k sürmeyip " seni seviyorum " derdim. sen de mutlu olurdun tabii. iyi ki demişim, keşke yiğitliğe b.k hep söyle sürülmese. sen bu olayı " küçükken bana seni seviyorum diye seslenirdin " diyerek hatırlatıyorsun ben de sana olayın " iç yüzünü " anlatıyorum ama görüyorum ki o mutluluk hiçbir şekilde silinmez, silinmesin de. iyi ki küçükmüşüm iyi ki o ev benden büyükmüş de mutlu etmişim seni.
Anne seni çok özledim...Seni üzdüğümde hep sonradan vicdan azabı çekerdim ama özür dileyemezdim ve kendime çok kızar geceleri hep ağlardım seni kırdığım için.
kısa ve öz.
sen dünyanın en güzel insanısın. dün yepyeni, gıcır gıcır yaşına girdin ve bi kendi ellerine bi benim ellerime bakıp, "zaman çok hızlı, anlamadan geçiyo" derkenki o hüznün.. tanrı seni korusun annem.
benim annem hem doktor, hem aşçı, hem kuaför, hem bekçi, hem mühendis, hem itfaiyeci, hem ..., hem pastacı, hem dondurmacı, hem ayakkabı bağlayıcısı.
çok çok en çok sevdiğim canım benim.
senin için yapıyorum herbi şeyii.
