ulan kadın..
senin yanındayken duyduğum huzuru başka yerde bulmamın imkanı var mı? sana olan sevginin adı bellimi? hissedebiliyormusun nasıl yüce? ahh be annem.. doğduğumdan beri çalışmak zorunda olduğunu biliyorum ya, günün sekiz saati yokluğunu hissediyorum ya.. hele bir de benim yokluğum eklenince ilerde, evlenince başka bir hayata başlayınca ne olucak peki? sana doyamadan.. sana doya doya annemmm diyemeden içten içe.. benim için çalıştığını biliyorum. buna karşı koyamıyorum ne acı. çık işten ya boşver diyemiyorum. kendime güvenipte senin okumayacağını bildiğim halde yine de içimdekileri yazamıyorum sana.. annem kalbimi aç ve oku! sevgi sözlerinden daha baskın bir şey daha varsa içinde, sök al acıma!
telefonda konuşurken bana sıkıntını anlattığında, "üzme kendini anne" dediğimde, "tamam kızım" derken sesinin düğümlendiğini duyuyorum anne. bu şekilde kapattığımız her telefondan sonra hıçkırarak ağlıyorum anne haberin olsun.
arada çok gıcık gittiğim hareketler yapsanda seni çok seviyorum be anne. arada sen örgü örerken kollarımla sarıyorum ya seni, şımarıklığımdan değil seni sevdiğimdendir bilesin.
hoşgeldin aşkım,
eve gelişini ta sokağın başına geldiğimde anladım. odaların ışıkları yakılmış, balkon kapısı aralanmış. sırf bu görüntü bile insanın içini ısıtmaya yetiyo biliyo musun?
o evde birilerinin olduğu düşüncesi güzümü güldürüyo, böyle bi deli oluyorum ben. sıcacık bi'şeyler süzülüyo içimden. anahtarımla açmıyorum kapıyı. açmam ki. annem gelmiş benim, annem açaçak bana kapıyı. işte karşınızda annem... şu kapının ötesinden; özlemiş, gülen gözlerle bakan kadın benim anneciğim. eşiği geçse de bi sarılsam diye sabırsızlanan kadın yine benim annem. annem dedim! anne o.
aslında ne yazsam kifayetsiz kalacak biliyorum...
sayfalar dolusu sevgi kelimeleri mi yazmalıyım, minnettarlığımı belirtmeye çalışacak cümleler mi... ne yazsam az biliyorum, yetmez yetemez ki içimdekini anlatmaya. çok şanslıyım diyorum çok... neden biliyor musun anne?
çünkü biliyorum ki hep varsın,
hep benimlesin,
en mutlu anımda seninle sevinebiliyorum,
en canım yandığı anda sana sarılıp hiç düşünmeden saatlerce ağlayabiliyorum,
ben kimsenin kollarında bu kadar huzur bulamam sanırım....
kimse beni senin kadar mutlu edemez, kimseye sarılıp ağlarken içim bu kadar rahatlamaz ki...
bunların hepsini yaşayabildiğim için öyle şanslıyım ki...
teşekkür yetersiz kalır yaptıklarına ve hiç usanmadan yapacaklarına. ama adet yerini bulsun istiyorum her ne kadar yetmeyecek olsada anlatmaya duygularımı: iyi ki varsın, seni seviyorum....
seni üzdüm biliyorum. kalbini asla kırmak istemedim. seni ne kadar sevdiğimi en iyi sen bilirsin. benim için iyi olanı istediğini de biliyorum. belki büyük bir hata yapıyorum seni dinlemeyerek ama kaderimi yaşamk istiyorum da denilebilir buna. beni kınama, bırak bildiğim gibi yapayım. seni çok seviyorum.
Bizim yüzümüzden hastalanmana dayanamıyorum artık anne!
Tamam benim yaptığım pek bi'şey yok ama ablamın bunalımlarını, huzursuzluklarını taşıyor olman beni çok yoruyor artık..
Sana kıyamadığımdan ses çıkarmamamı beni üzerek, ablama söyleyemediklerini bana söyleyerek, beni hep günah keçisi ilan ederek canımı yakmana, ruhumu sıkmana da dayanamıyorum ki..
Çok yorgunum anne.. Yapma, allah aşkına yapma.. Yeter ağlatma beni gizli gizli..
Ama sen üzülme de varsın üz beni.. Sana bi'şey olmasın anne.. Hiç bırakma beni..
Pek söylemiyorum ama ben seni herşeyden çok seviyorum.. Kendimden bile...
seni özledim be annem.. kaç yaşıma geldim hala gün sayıyorum yanına gelmeye sırf artık aileni bu kadar özlememelisin diyenlere inat...bir de biliyorum bundan tam 1 ay sonra doğumgünün sana pasta yaparım beraber güler egleniriz geçen doğumgününde yanında olamamanın acısını çıkarırız.
bi keresinde sormustum sana :
ozamanlar oyle miydi, nasi oldu da evet dedin, diye.
Sadece gulmustun bana.
Kabulleniyomus insan .
Annenin kaderi kiza dedikleri dogruymus.
Ben o durumu yadirken, simdi daha kotusu belki de bende olan.
ne olduğu bilinmedi herşeyden şüphelenildi kanser, tümör siroz...doktorun tahlil sonuçlarını açıkladığı günden beri sana daha da bağlıyım anne. çok hata yaptım çok üzdüm hiç bir zaman sana seni seviyorum diyemedim babama da diyemediğim gibi...yaş ilerledikçe beni bırakıp gideceğin korkusu beni daha da yıpratıyor.aklıma geldikçe boğazımda bir yumru oluyor nedendir bilinmez, istem dışı gözlerimden yaş süzülüyor.öyle yada böyle iyi bir evlat olamadım belki ama şu anda nefes alıyorsam senin varlığın sayesindedir.beni bırakıp gitme anne henüz ölmeye hazır değilim. seni çok seviyorum.
o yanımda olduğu zaman dünyadaki tek bir şeyden bile korkmuyorum. onun yaptığı yemekten aldığım vitamin ve besin kaynaklarını sanki hiçbir yemekte alamıyorum. çok moralim bozulduğunda ve çok umutsuzluğa kapıldığım durumlarda bana telefonda "sen iyi ol yeter" demesi öyle iç rahatlatıcı bir şey ki, obama gelip seni bir numara yapıcam dese inanın bende sıfır etki oluşturur bunun yanında. sen inanılmaz bir insansın.
sevgili hanfendi; lutfen aksam 8,5'ta tavuk gibi yatip, sabahleyin de 6'da horoz gibi kalkma. aaaaa gicik oluyorum bu huyuna. dogru durust sohbet edip, birlikte tv seyretme olayimizi sifira indirgedin.
