annem...bilirsin gösteremem ben sevgimi.ama çok severim be annem.durma öyle camın önünde.ablam yolda,sağ salim varacak inşallah görev yerine.uzulme annem.durma orda.usüme ağlama anne.ağla ya da.ama rahatla biraz uyu hadi annem.uyu ki uyuyayim annem...
her ne kadar senin istediğin gibi bi çocuk olamasamda sen herşeye rağmen seviyosun beni.karşılıksız seviyosun çünkü annemsin.ne yaparsam yapiyim yinede seviceksin beni.her zaman benim iyiliğimi istedin hiç bi zaman üzülmemi istemedin.hergün arıyosun diye aslında bazen sinirleniyorum ama bir gün aramasan bişey mi oldu acaba diyede merak ediyorum.hergün ne yediğimi soruyosun,askerlik muhabbeti açılınca bile ağlamaya başlıyosun.ne yaparsam yapiyim her zaman bana destek oldun,bazen kızıyosun haklı olarak çünkü benim eşşekliğimden kızıyosun haklısında aslında.küpe takıyorum die sakalım var diye kızıyosun ama onlara alıştın hatta sevmeyede başladın ama şımarmıyim diye söylemiyosun.seni kaybetmekten çok korkuyorum anne eğer sen olmazsan kim her istediğimi yapıcak,kim hergün arayıp ne yediğimi sorucak,beni bu yaşa kadar büyüttün okuttun ve okutmayada devam ediyosun.sen benim hayatımda sevdiğim ilk ve en çok sevdiğim kadınsın.evet bildiğin gibi birisini daha çok sevdim sana onu ilk anlattığım zaman çok seviyosun onu belli anlatırken yüzün gülüyo gözlerinin içi parlıyo ben seni bi kızdan bahsederken bu kadar mutlu bu kadar heyecanlı görmedim seni gerçekten mutlu ediyosa onu hiç bırakma demiştin bana.bilmiyosunki o kız bana senin yediremedin patlıcanı yedirdi,senin yediremediğin mantarı yedirdi onuda kaybetmek istemiyodum ama oda olmadı be anne onu kaybettim artık tamamen.üzülüyorum aslında onu kaybettim diye ama üzüldüğümü sana söyleyemem çünkü ben üzüldüğüm için sende üzülüceksin.seninle ilgili yazmak istediklerim buraya yazmakla bitmez. o yüzden seni herşeyden çok seviyorum annecim..
bedava dakikaların da bitti artık tasarruf yapıp arayamıyorsun beni. ama 'arıyıram arıyıram niye cevap vermirsen itin balası' repliğin hala kulağımda ana.
çok özledim seni annem. keşke yanımda olsaydın, geçer be kızım deseydin,kızsaydın, sevseydin yada homurdansaydın bana olur olmaz. razıyım be annem. çok ihtiyacım sana.
sana hayranım, senin yaşadıkların karşısında dik duruşuna, isyan etmeyişine, güzelliğine, becerine, herşeyine...
hadi çık gel, koru beni, uzak tut tüm kötülükleri benden. hasta olduğumda başımı bekle, yanlış yaptığımdada sev beni...
işten gelirkende halley al olur mu?
mezar taşı kadar soğuk olmasaydın, şimdi herşey farklı olurdu.
senin nasıl olduğunu hiç sormuyorum diye küsmüş kırılmışsın sanırım, öyle duydum.
hep sen kırılır küsersin zaten, ben neyimki amk, benim ne hissettiğimi önemsemedin hiç, şimdi ilgi bekliyorsun. hangi yüzle?
kaldırıyorum arkadaş bu başlığı sol frame den.
sanal da olsa, okumuyor da olsa onunla konuşmak istemiyorum.
bugün ölüm yıldönümün annem. çok dua ettim senin için, mekanın cennet olsun. çok özlüyorum seni çok. yaş kaç olursa olsun anneye her zaman ihtiyaç duyuluyor. sevincini de üzüntünü de anneyle paylaşmak istiyosun. şunu bilki sen gittin, geride bir enkaz bıraktın annem. yokluğuna alışamıyorum. kabrin başında paylaşıyorum yine her şeyimi, beni duyduğunu biliyorum. seni çok seviyorum... rahat uyu.
kimi annesini kaybetmiş özlem duyuyor, üzülüyor.
kimi nefret ediyor annesinden, istemiyor.
sen hayattasın 10 dk lık uzaklıktasın ama ben seni özlüyorum anne..nezaman, nasıl bukadar koptuk inan hiç hatırlamıyorum.nezaman konuştuğumuz tek şey para-çıkar ilişkisine döndü ? zamanla anlıyorum eskiden de paylaştığımız pek bişey yokmuş be anne ozaman da birikimlerden falan bahsederdin sonuç ne oluyor o da para !...
lise yıllarımdan bahsetmiyorum bile, bir sevgilim olduğunu bilirdin kuyumu kazmak için tehdit unsuru yapar kapıları dinlerdin.oldu bitti fena bir kadınsın anne çok siyasetçisin.senden korkmayan taş kesilir inan.
şunu hiçbir zaman bilmeyeceksin 3 kap yemek yapıp beraber oturup zıkımlanmak sonra herkesin biyana dağılmasının tanımı aile olmuyor.şunu da sonradan anladım, yemeklerin çok çakmaymış anne.kendi yemeklerimle kıyasa bile giremezsin o derece *
okuyorum arada annelere yazılmış yazıları çoğu zaman ağlıyorum, sanırım özlüyorum seni ama olmadığın gibi.bazen öldüğünü düşünüyorum, annem ölürse ? düşüncesi geçer geçmez gözlerimden yaşlar akıyor..anlamıyorum beni sevmeden kendini nasıl sevdirdin böyle?
bunları yazıyorum, hiçbirzaman sana durup dururken sarılamayacağımı bile bile.seni öpemeyeceğimi bile bile..ve hiçbirzaman anne-kız olamayacağımızı bilerek.
varlığında bir yokluğunda anne bunu sen istedin ben de ses etmedim, ona üzülüyorum.
anne oğlun hasta ateşi var, gelip bir sirke koy, biraz da öp anne oğlunu.
anne oğlun yalnız, gelip koynuna sar, en büyük aşkı ol.
anne oğlun çaresiz.
anne gel anne.
bazen ne kadar tartışsak da, birbirimizi üzsek de sen benim vazgeçemediğim, 10 dakika bile küs kalamadığım tek insansın. canımsın. iyi ki varsın güzel annem.
sevgili annem, sabrına hayranım.
bir idealin peşinde yıllarca koşmayı, inandığı bir yolda mutlak yanlış bile olsa yrümeyi kutsal saymayı, insanların dış görünüşüne, giydiğine çıkardığına değil ruhuna bakmayı senden öğrendim.
bazan ne kadar aksini iddea etsem de, dilimle gönlüm arasındaki farkı sessizce kabul ettirmen, bana beni öğrenme, kendimi tanıma şansı vermen en büyük kazancımdı.
soğuktum, bana kimsenin yaklaşmasına izin vermezdim, buna rağmen bana ulaştın. kabuğun arkasındaki savunmasız halimi yavaşça iyileştirmeye çalıştın.
sana bulaşması ihtimalini hiçe saydın. bunu bir anne duyarlılığı ile yaptın, beni incitmeden.
yaralarım artık eskisi kadar derin değil sanki. eskisi kadar önemsemiyorum hayatı ve matematik başarıları. senin varlığın sevgin hep güven veriyor bana.
canımın en çok sıkıldığı vakitler de bana gülen gözlerini getiriyorum aklıma.
çevreme ördüğüm duvarı yıkmaya, daha iyi bir insan olmaya çalışıyorum artık. bunu sana borçlu olduğumu da biliyorum üstelik.
seni çok seviyorum anne. lütfen çok ama çok uzun yaşa.
anne seni seviyorum ama şunu bilmeni isterdim,
eğer sen benim annem olmasaydın, öylesine bir yerde gördüğüm ve tanıştığım biri olsaydın, güzel yanlarını,annelik vasıflarını, her zaman güven veren mizacını tanımasaydım seni hiç ama hiç sevmezdim.
çünkü dışarıdan bakılınca son derece hırslı, kendini beğenmiş,bulunduğu ortamdaki herkesi yönetmek isteyen, kendisinden başka kimsenin doğrularını kabul etmeyen, sinir bozucu biri gibi görünüyorsun. kafanda kurduğum şeylere öyle bir inanıyorsun ki, diğer bütün her şeyi buna uyduruyorsun.
uzun yıllar babam gibi sakin mizaçlı,prensipleri olan, ezmeyi ve ezilmeyi sevmeyen biri seninle nasıl anlaştı da 35 yıldır böyle uyumlu evlilik sürdürdünüz anlaamadım. sanırım hiç bir zaman da anlayamayacağım.
bunları sana söyleyemem, çünkü bilirim üzülürsün. çok üzülürsün hem de.
çünkü sen kafanda kurduğum evlat modelinden başkasını kabul etmezsin. ondan seni eleştiren sözler duymaya tahammül edemezsin.hep söylediğin gibi "9 ay karnımda taşıdığım büyüttüğüm evladım karşıma geçecek de çen çen çen bana akıl öğretecek? hah güleyim bari" düşünceni artık çok iyi anladığım için söylemiyorum zaten ben de, seni anladım ben. anladım ona göre davranıyorum. seninle konuşurken, bir şey tartışırken hep temkinliyim. seni kıracak bir şey söylememek için. bana çok ters senin düşüne yapın, davranışların. bazen sabrımı oldukça zorluyor hatta ama bir şey söylemiyorum.
asla da söyleyemem zaten, çünkü artılarını yazdığım zaman eksilerinin önemi kalmıyor. bende bu yüzden buları yüzüne vurmuyorum. dediğim dedik olduğun için sana ayak diremiyorum, yapmak istediklerimi sessizce, derinden sana hissettirmeden yürütüyorum.
umarım kurduğumuz bu hassas denge bozulmaz hiç bir zaman. umarım gözündeki ideal evlat imgemi bozmam hiç, umarım hayal kırıklığına uğratmam seni...
ışığı aç da bak anne
Büyüttüğün hayal kırıklıklarına
Sen gözlerlerinin içine bakıyorsun
Hayat yüzlerine bakmıyor anne
Bir baltaya sap, bir köye deli bile olamadan
Geldik duruyoruz hayatın tam ortasında
Bu acıya bir yer aç yüreğinde
Eskiyenleri at biriktirme. *
sana naparsam yapayım, her istediğine karşı çıkıp, sana kötü konuşsam da, seni ağlatsam da beni sevmeyi nasıl başardığını bir bana da anlatsana anne. o kocaman yüreğe dünyadaki en saf sevgiye nasıl sahip olduğunu. dünyanın en büyük affedicisi olmanın nasıl bir duygu olduğunu bana da anlatsana...
