ah annem seni görmeyeli tam 1 yıl 8 ay olmuş be...
değerini kıymetini anlayamadım...
senle tartıştığımız zamanlar olmuştu ama her defasında da barışırdık çünkü senin sevgin hiç kimsede yoktu..
annesiyle tartışmaya giren insanları gördükçe içim acıyor kıymet bilmiyorlar diyorum içimden...
ah be anne çok özledim seni...
haberini aldığım zamanı kardeşimle beraber oturup ağlayışımız saniyesi saniyesine aklımda..
keşke gelsen de beni bu boşluktan çıkarsan be güzel annem..
cennette inşallah seni görmek dileğiyle...
tam sevgisizliğinden dem vuracaktım ki üstteki entryyi okudum. hayal ettim, üzüldüm, içim acıdı.
olsun be. sende insanlara yetecek sevgi yoksa da bende bunu göz ardı edecek kadar anlayış var. evden ayrıldığım günden beri ki dört yıl oldu az değil, hiç sormadın neden eve hiç gelmediğimi. cevabı mı biliyorsun yoksa hiç mi merak etmedin en çok bunu soruyorum kendime.
''son bir kez gör'' dediler, yapamadım. seni gülen yüzünle hatırlamak istedim annem nolur kızma bana.
ne de kolay söylediler ''annenizi kaybettik'' diye. bilmiyorlar ki benim de bir yanım öldü, ne çiçek açar ne bahar gelir artık bana.
istediğin gibi hep güçlü durdum. Lâkin seni defnettikten sonra bırakamadım o soğuk mezarda. biraz daha kalamadım yanında, bırakmadılar o hâlde ne kadar ısrar ettiysem.
geride o gülen yüzün kaldı artık bana. herkesi güldüren o komik yanın. hep öyle hatırlanıyorsun mâlumun olsun.
sana benzediğim için çok şanslıyım. hayatta ki en büyük yardımcım,dostum annem.
her gece yüzüne bakıyorum uzun uzun ya sabah göremezsem seni diye. umarım hayatın bana bize yüklediği olumsuzlukları her zaman aştığımız gibi yaşadığımız süre boyunca yine beraber aşarız. seni çok seviyorum.
Yaşlanmana dayanamıyorum anne. Geçen gün, yemek koyarken farkettim, ellerindeki çoğalmış, kahverengi lekeleri. Söylemedim, üzülürsün diye.
Kulakların da daha ağır işitiyor sanırım, bazen birkaç defa tekrar ediyoruz cümlemizi. Biraz mahcup, gülümseyerek, " efendim, anlamadım" deyince, üzülüyorum anne. Hareketlerin daha yavaş, dizlerinden daha sık şikayet eder oldun sanki. Hala dik, enerjik, güçlü durmaya çalışsan da, bedenin sana itaat etmiyor gibi. Daha alıngan, kırılgan oldun, eskiden gülüp geçtiğin konuları, önemser oldun, kafana takar oldun, kendini üzer oldun.
Herşeye ağlar oldun.
dayanamam, kıyamam ben sana... Korkma, yanındayım...
Ellerinim, gözlerinim, dizlerinim, kulaklarınım ben senin...
Korkma olur mu annem...
gögsün de kitle var. yarın ultrason ve memografi sonuçlarını alacaksın. belli etmesek de ablamın da babamın da benim de ağzımız yüreğimiz de. sonuçlar temiz demen için bekliyoruz.
her zaman anneden çok arkadaşım oldun. sana herşeyimi anlatabilme lüksünü bana verdin. iyi ki varsın. tekrar dünyaya gelsem senin evladın olarak doğmak isterdim.
seni seviyorum annecim. beraber uzun yıllarımız olsun.
O kadar çok şanslıyım ki buna her defasına şükrediyorum. Eğer annemi seçebilme şansım olsaydı tereddüt etmeden seni seçerdim. Minnacık ellerimden tutup yürümeyi sonra da hep dik durmayı öğrettin hayatta. Ben çok şanslıyım. Rabbim eksikliğini göstermesin. Seni çok seviyorum. Çok ama çok. Huzurum..
