Biseylerin olmaması için sürekli önüne bıraktığın engellerin var. Ve bunlara o kadar alışmışsın ki artık seni üzmüyorlar bu iyi bisey mi bilmiyorum hangi ara bu hale geldin sen.
Oğlum ne bekliyordun? ha söylesene ne bekliyordun. 11 senelik en yakın arkadaşına açılınca onun hemen evet demesini, hemen boynuna sarılmasını hemen "ben de seni seviyorum, ben de sana aşığım" demesini mi bekliyordun. Bal gibi sana hayır diyecekti. bunu bile bile gittin zaten. ama şimdi o ilk defa "onla ben" diye ilişki ihtimali düşünmeye başladı belki ( umut fakirin ekmeği ya). Oğlum ne yapacaksan artık şimdi yapacaksın. mızmızlanmayı bırak ve düşün. onun hayallerini biliyorsun. onun hayallerini sen gerçekleştir ve önüne sun. orada bir yerlerde %0.0000000001 ihtimal varsa bile o ihtimali orada boynu bükük bırakma. saldır. o sana hayır olmaz, kesinlikle olmaz diyecek. ama sen bırakmayacaksın.
Üzülsen bile zerre umrumda değil başına ne geliyorsa sonuna kadar hakediyorsun.aklı başında bir insan aynı hatayı bırak üç beş kez yapmayı ikinci kez bile yapmaz.ilkinden sonrası hata olmuyor çünkü üzgünüm.ama ne diyorum bak aklı başında insan...
boşluğa düşeceğin her an güçlü olman gerektiğini hatırla. insanlar geliyor ve gidiyor, sen bakîsin. hadi canım, güven kendine. az da olsa güven. annene iyi davran, anlık sinirlenmelerin yüzünden kızma ya da bağırma, o seni inan ki seviyor biliyorum. senin için yaptıklarını unutma, oldu mu?
kimseyi yargılamalı. insanları kitleselleştirmemeli, bir cinsi, bir grubu asla toptan etiketlendirmemeli diye düşünürdüm. küfür etmemeli, tane tane açıklamalı insan fikrini derdim. aptal da olsa karşıdaki ilk sorumluluğunu at üzerinden, anlat bildiğini derdim. oysa fark ediyorum ki ne cahil kesim, at gözlüğünü çıkarıyor, ne de at gözlüğünü taktığını biliyor. ben çırpındım, yalvardım, dedim ki ''nolur, çıkar, bir de benim kırık penceremden bak olaya, kırdınız döktünüz aklımı'' eh, dinlemediler tabii. ben zarar görmeyendim, gelecekte olacaklarım söyledim, zarar görecekleri söyledim. yalanladılar beni. zarar gördü kadınlar, küçücük minnacık kızlar, yine de onları suçladılar. işte ben orada, tam orada bittim. paramparça oldum. üzülüyorum inanın, sizi doğuran kadınlara üzülüyorum! kendine bayan, prenses diyen kadınlara üzülüyorum. kendini toplumun kadına yüklediği ''feminen''liğin altına ezen zavallılara, buna ona yükleyen asalaklara üzülüyorum. naif, kırılgan, anaç prenses bayanlar değilsiniz hiçbiriniz. siz güçlü, ayakları üzerinde durabilecek bireyler, kadınlar olma hakkına sahipsiniz. neyse, ben paramparçayım şu an kendimden parçalara yazıyorum bunu. artık kendimi telkin edemiyorum, maalesef bir cinsten toptan soğuyorum. karşıma çıkan ender iyi erkekler olsa da geri kalanı midemi bulandırıyor nitekim.
