Sana tanri neden yardim etsin lan? Bi beynin var bi de biraz karizmatik sayılırsın, başka hoşa gidecek ne özelliğin var AMK? Sana rahat yok, usluluk yok, hayal ettigin agirbasli haci abilik yok, beynin ve sanatin var, kabullen bunu.
-kabullenemedi, bircoklarinin seve seve kabullendigini hatta bazilarinin bir ayricalik ve üstünlük sandigini.
kendimi keşfettiğim bazı anlar var.mesela üniversite ikinci sınıfta kafam çok güzel bon jovi nin its my life çalıyor arkada deli gibi dans ediyorum o an yaşayacak tek hayatım olduğunu bunun sadece kendim için yaşamam gerektiğini anlamıştım. ve klişeden ölmedim * . ben ölmedim ama bir yıl sonra anneannem öldü. o zaman gerçekten tanıdığım herkesin bir gün öleceğini sevdiklerimin çoğunun büyük ihtimalle benden önce öleceğini net olarak algıladım ve daha az insanları kırmak gerektiğini anladım. tabi bunu her zaman yapamadım ama bunu bilmek insanı çok değiştiriyor emin olun. sonra kalktım tek başıma beni kimsenin tanımadığı bir şehre geldim. ve hayatımda yaptığım en doğru şeydi bu bence. 25 yaşımda en yakın arkadaşımla tanıştım ve aşık oldum. aşk mevzusu boka sardı yürümedi ama çok güzel arkadaşlar edindim. tek başıma yaşayabildim! şu an beni en mutlu kılan şey bir gün gerçekten öleceğimi bilerek tek başıma özgürce gerçekten yaşıyor olmak. yaşamak doğmuş olmanın kaçınılmaz getirisi. kaçınılmazsa zevk almalıyız değil mi?
oğlumu, eşimi, işimi, hayatımı, herşeyi bırakıp sırf vatana hizmet için geldiğim, ciğeri beş para etmez insanların rütbeli ünvanı sayesinde ego masturbasyonu, erlerin yalan, iftira, inkar karaktersizliğinde sınırları zorladığı lanet bir yerde al bayrak uğruna gecenin bir yarısında bekliyorum. bitecek bitecek
hayattaki her engel sana bir şey katsın güçlü olmalısın gücüne güç katmalısın ancak bunu insanlara zarar vermek için değil de iyi bir şeylr için kullanmalısın.
Evinden çıkman geremez. Masandan kalkma ve dinle. Hatta dinleme,yalnızca bekle. Hatta bekleme bile,kesinlikle sessiz ve yalnız ol. Dünya,maskesini düşüresin diye,gelip kendini sunacaktır sana,başka türlü olamaz;kendinden geçmiş bir halde eğilecektir önünde.
Azcık normal insan ol, bırak antisosyal davranmayı. insanların kırılması umrunda olmasın ailen dışında. 25 gün sonrası için kararın olumlu olsun ve bu fırsatı asla kaçırma. O'nu sev, değerini bil...
aç film izle sabaha kadar yarında mesai yok erken uyumak zorunda değilsin. ama önce atla arabaya alış verişe git. pişmaniye al, çifte kavrulmuş lokum al, antep fıstığı da al. içecek bir şeyler almayı unutma sakın! hadi kalk. montun vestiyerde arabanın anahtarı masanın üzerinde cüzdanın... cüzdan nerede lan?
Klasik bir platonikti. Aslında değildi bunu çok sonra fark ettim. Neyse başlıyorum okumaya zahmet edeceklere teşekkürler.
Onu ilk gördüğümde gıcık oldum, nefret ettim. 2 aya kalmadı ki hoşlanmaya başladım, aslında göründüğü gibi biri değildi, iyiydi. Bir de boyum uzun, ve ilk kez kendimden baya uzun birini görmüştüm, bu yüzden de beni çok etkilemişti. Ama etrafıma çoktan ondan nefret ediyorum demiştim. Ondan hoşlandığımı anlamasın diye her seferinde ne zaman onun konusu açılsa nefret kustum. Dedikodusunu yaptım. Stalkladım. Ama kimse sevdiğimi bilmedi. Ben bile. Ne zaman konuşmaya gelse tersledim, bakmadım, soğuk davrandım çünkü ben aşırı gururlu ve bir erkeğe karşı nasıl davranılmasını bilmeyen salak bir kızdım. Hala da öyleyim. Ne zaman göz göze gelsek önce gözlerimi kısıp, sonra başka yerlere baktım. Sonra başkasıyla iki hafta falan çıktı. O aralar benden hoşlanmıyor sadece deli olduğumu düşünüyordu çünkü öyleydim aşırı hızlı yürür ve konuşur, çok konuşur, gülerdim. Arkadaşlarımla çok eğlenirdim ve hiçbir şey umruma değilmiş gibi davranırdım ama umrumda olurdu. Sonra şubat ayında, benden hoşlandığını anlamaya başladım sanırım. Belki ocakta olabilir. Ama ben hep soğuktum. Buz gibi. Artık simasını, kokusunu, ve sesini hatırlamıyorum. Onu görebileceğim son gün de gitmedim. Deliydim, tıpkı düşündüğü gibi. Şimdi o iki hafta çıkıp ayrıldığı kızla aynı sınıftayız ve kız iyi arkadaşlarımdan biri. O ise artık bir anı veya platonik bile değil. Sadece unutulmaya mahkum dengesiz, ne istediğini bilmeyen, ve beni ağır bir depresyona sokup 4 ay boyunca yaklaşık her gece ağlatan biri. Hayat tuhaf.
gereksiz şeylere gereksiz üzülüyor, yeteri kadar nedenim varken mutlu olamıyorum. saçma sapan şeylere sahip olmak istiyor, sahip olduğum şeylerin kıymetini bilmiyorum. bir şeyin değerini anlamak için kaybetmem mi gerekir? ben neden bu kadar körüm? neden bardağın boş tarafını görmeye şartlandırıldım? kendime kızıyorum. çünkü ben elindekilerle mutlu olmasını bilmiyecek kadar aptal bir insanım.
