Çok merak ediyorum . Çok düşünüyorum , çok soru soruyorum . Durgunlaştım sözlük , eskisi gibi keyif aldığım şeyler artık hiçbir anlam ifade etmiyor . Çok detaya iniyorum , yıpranıyorum , hissediyorum bunu , ama duramıyorum . Duramam biliyorum . Hayatı ciddiye alıyorum , salağa yatamıyorum . Mutlu gibi davranmaya çalışmıyorum , çünkü değilim . Birçok soruya cevap aramaya çalışıyorum , kimisi hayatıma , kimisi insanlığa , kimisi evrene , kimisi ise hayata. Ama bazen de oturup diyorum ki :
-Bazen öyle sorular vardır ki ; cevabı olmadıkça daha kıymetlidir .
Hayatımız berbat gidiyor biliyorum. Başkaları için çok emek verdik ki kendimizi unuttuk. Annemiz mutsuz biz umutsuz ama bunu hep daha iyi olalım diye yapmadık mı?
Mutluluğu ararken başka biri olduk.
Bu yüzden mutsuz olduk.
Kendi hikayemizde kalamadık hep daha iyisini seçtik. Ne diyim mahkumuz mutsuzluğa.
başkaları için ne ifade ediyorsun bilmiyorum ama günlerdir hatta aylardır benim için hiçbir şey ifade etmiyorsun gece. bu benim suçum mu ? hayır değil. biraz toparlan da bana bir şeyler kazandır, daha nereye kadar devam edecek bu ? benim kendime bir faydam yok bari senin bana bir faydan olsun gece
Çıktım yola yine, vurduğum vurmadığım benim, sen yok musun? Olma siktir et, ben mutluyum da, senle daha bir güzel mutlu olurdum. istemedin mi? isteme boşver, sevilmek fazla gelir senin gibi sığlara. Kısacası yavrum; senden olsa olsa yolcu olur.
uzunca sure sonra gun icinde beynim, kalbim ve hormonlarim cok yoruldu. umarim dengeyi ayarlarim. uyucam ben simdi. uyurken hayal kurmayi cok seviyorum ben. neyse cok konustum..
biri de gelip demedi ki sen benim hayatımda ki eksik parçasın.
ben tam bunları düşünürken karşımıza yeni taşınan evli çiftin kavgalarını dinlemem ayrı bir trajikomik. hayvan gibi bağıran bir adam, ağlayan derdini anlatmaya çalışan sürekli konuşan bir kadın.. konuşmalardan en çok beliren sözler senin anan baban, benim anam babam... bağırma bana ... bağırma bana... bağırırım.. bağırırım....
evlenmeyin, sırf on dakikalık mutluluk ve güzel sözler için bir ömür boyu bu eziyete değmez. evlilik kurumuna karşı ne saygım ne sevgim kaldı artık. her akşam her akşam benim bu kadar psikolojimin içine ettiler hayattan soğuttular ise kendileri ne haldeler bilmek istemiyorum. geçen marketten dönerken gördüm bunları adam önde kadın arkada merdivenlerden iniyorlardı kadın ruh gibi gözleri donuklaşmış sanırsın ruhunu çekip almışlar, erkeğin gözlerinin altında mor halkalar selamsız sabahsız yürüyorlardı. ben bunları düğünde gördüm aynı insanlar mı diye dönüp tekrar baktım. yanakları al al gözleri ışıldayan o genç hanım, gözleri alev alev yanan delikanlı nerede. hayır apartman ahalisine de kılım. biraz eğlen iki arkadaşın gelsin hemen kapında biterler. karşıda evi yıktılar kimseden çıt yok komşusunu satayım.
Yüzü hem çirkin hem sevimsizdi. Çiçek bozuğu, fena sürülmüş bir tarlaya benzeyen, koskocaman bir surat. Yanakları şiş, burun inadına küçük, dudakları kalın ve iki tarafından eski minyatürleri hatırlatan, çeneden uçları aşağı doğru sarkan, uzun, sarı bıyıklı. Gözleri, belki bir ölü kadar hareketsiz ve cansız duran yüzünde etrafını en çok rahatsız eden şeylerdi: Şiş kapaklar arasında tehlike işareti gibi ışıldayan iki sarı ışık.
