Aklımda hep şöyle bi şey var. Gün gelicek ve o bana mesaj atıcak diyelim ki ''Görüşebilir miyiz'' diye ben de bunun karşılığında sadece ''Hayır'' dicem. O da bana sebebini sorucak. Asıl yazım bundan sonra başlıyor :
''Biliyorsun x seni çok severim tabiki görüşelim demin o mesajı attıran arkadaşımdı. Sen mesaj atınca ben bir an çok heyecanlandım ne yazacağımı bilemedim ve en yakın arkadaşım y'nin yanına gittim. Oturduk, düşündük, taşındık arkadaşım dediki hayır yaz kısa ve net olsun. Hem sanki uğraşmak istemiyormuşsun gibi olur dedi ve ben mesajı onun zoruyla attım. Aslında seninle yeniden görüşmeyi ben de çok istiyorum. Hem bu kadar zaman sonra bana mesaj attıysan hala seviyorsun demektir. Bu beni çok etkiledi. şaka lan şaka nasıl da inandın di mi . Bak şimdi x'cim ben seni hayatımdan çıkardım canım. Sen de sevgilisiz olduğun her an eski kız arkadaşlarını rehberden tarayıp mesaj çekme. Eğer bunu yapacaksan da beni es geç ya da sil ne bileyim. Hem bu kadar zaman sonra bana mesaj attıysan durumun vahim demektir. Aslında seninle görüşmeyi zerre kadar istemiyorum ama çok istersen de görüşüp bi rehberinden numaramı silmek isterim. Çünkü sen silmeyeceksin biliyorum. Neyse 6 mesaj hakkı doldu şimdi. Bi daha da mesaj çekemem üşeniyorum. Kısacası ok kib by aeo.çaw. Çükü düşesice.''
çocukluğumun mario oyunları gibiydi herşey. hani türlü zorlukları aşıp bir kıza ulaşırdı, ama bir türlü bitmek bilmezdi bu macera. ta ki prensesini buluncaya kadar. ulaşmak içinse bir önceki leveli aşmak lazımdı ilkin. işte ben seninle bir level daha atladım.
pek de şeyimde değilsin artık, eskiden olsa tamam da şu anda seni pek önemsemiyorum. sevgilin de var, götüme kaş göz çizsem ondan daha güzel ve seksi olur inan ki. midesi rahatsızmış bunu bana anlatmıştın ya hani ben de o zaman ''beter olsun or..'' demiştim içimden. kusura bakma yüzüne söylerdim şimdi olsa. boşu boşuna seninle geçen 2 yılım için üzülüyorum. çünkü senin ağzına sıçacağım bokuma yazık . öhöm. iyice şakirt olmuşsundur artık konyada. sana da bu müstehaktı.
bir de diyorum ki sana sarma yapıp gönderdiğim bi saklama kabı vardı ya hani hala saklıyomuşsun. işte o kap varya o kap; götüne girsin.
ohhh bee.
unutmadan şunu da söyliyeyim gerzekciğim adını da unutmuşum kusura bakma, inşallah elime düşersin de... neyse. hadi bunlardı içimde kalanlar. suratına kusmak isterdim de, neyse yine.
Arkamdam çevirdiğin dolapları gizleyemeyecek kadar beceriksizmişsin , bende senin hakkında hep güzel şeyler düşünüp hayal etmişim. Yazık sana verdiğim değere. Çok basitmişsin.
nasılsın? iyi misin? iyi olmanı cenabı haktan diler * *, gözlerinden öperim.*
kedin nasıl, o da iyi mi? yeni sevgilin nasıl? umarım o iyi değildir, çirkin ve sadakatsizdir.
neyse mektuba geçelim, bilmeni isterim ki eskisi kadar acımıyor canım, gitgide yitiryorsun bende ki değerini.
zaman herşeyin ilacıdır diyenler haklıymış. hergün ağlamıyorum artık senin için, merakta etmiyorum.
kıskanmıyorum da o lanet olası ellerini, kimin elini tutarsa tutsun. umrumda mı sanki...
beklemiyorum sabahlara kadar seni buralarda. uyudumu diye düşünmüyorum. sensiz uyuyabiliyorum artık.
beni merak ediyorsan yani arada aklından geçiyorsam, iyiyim, evet biraz yalnızım, hala uyku problemim var, sorularıma cevap bulamadığım için sabaha kadar kendi kendime konuşuyorum ama iyiyim.
birgün seni ve seninle yaşadıklarımı hiç hatırlamamayı diliyorum. uzak, acı bir hayal olarak kal zihnimde. evet bunu istiyorum. yoksa kendimi hiç affedemem ve bana yaşattıklarını hazmedemem.
bu başlığı görünce iki kelam edeyim dedim. bişey söylemek istediğimden değil. bu eski sevgili başlıkları çok ilgimi çeker oldu son zamanlarda. artık eski sevgilim diyebiliyorum sana belki ondandır.
neyse öyle işte... hayat devam ediyor, ölmedim sensizlikten. bana yaşattıklarını, hissettirdiklerini düşünüp nefretle yaşıyorum.
sen de mutlusundur umarım. inşallah sana layık bir kız bulmuşsundur.
yine de kıyamam sana ne söylesem öfkedendir bilirsin.
hayat hep güldürsün yüzünü...
kedine selam söyle.
sevgiyle kal...
allahın cezası alex;
ben senin neyine mektup yazacam şimdi yüzsüz herif(!) yüzsüz yüzsüz hep aradın. yok benim artık sevgilim var, yok ben evlendim, yok bebeğim oldu diye diye hayatımın 6 yılının içine ettin bıraktın. 'medeni iki insanız' dedin ses çıkarmadım. 'her zaman yanındayım, unutma' dedin kırmak istemedim 'tamam' diyip hep teşekkürlermi sundum. ne salakmışım. benim yüzümden yollarımız, ülkelerimiz ayrıldı 'hatalıyım' dedim, ses çıkarmadım. ama artık bitti. arama,sorma müjdelerini verme. kısacası defol git artık git(!)
şimdi çok pişmanım çok. sana gerektiğinden fazla değer verdiğim için çok pişmanım. yıllarca senin için gözlerimden yaş akıttığım için çok pişmanım. senin için ailemi kırdığım için çok pişmanım. beklediğim telefonlar için çok pişmanım. 'geçicek tekrar birleşeceğiz' diye sana inandığım için çok pişmanım. bende çok salakmışım bundan dolayıda çok pişmanım. eşin olarak bana tercih ettiğin, benim o üniversite arkadaşıma şimdi binlerce teşekkürler ediyorum.
ben şimdi ne mi yapıyorum(?) ben şimdi çok mutluyum biliyor musun(?) belki bir sevgilim yok ama çok mutluyum. 'ne yapıyor' acaba diye artık hiç düşünmüyorum seni. eskisi gibi uyandığımda senin yüzünü görmüyorum. başka bir yüz var artık gözlerimin önünde. çok mutluyum çok.
bu mektubu gökyüzüne gönderiyorum çünkü senin oralarda bir yerlerde olduğunu söylediler...
bembeyaz pamukların üstünden bir çift göz gibi beni izliyormuşsun...
ağladığımda "ağlama sevgilim" deyip başımı okşuyormuşsun geceleri...
ben görmüyorum gökyüzündeki sevgilim... öyle diyorlar...
sahılde tek başıma otururken arkamdan sessiz sedasız gelip gözlerimi kapatıyormuşsun...
hiç yapamadık ya... "o" filmi izlerken uzandığım kanepenin diğer ucuna gelip patlamış mısırıma ortak oluyormuşsun gökyüzündeki sevgilim... ben görmüyorum... öyle diyorlar...
hani ikimizin de tek bildiği bir çorba vardı, sen ona hasta çorası derdin... o çorbayı her yaptığımda bir bahane bulup içmezdin..ben sana her defasında kızardım... ben her kızdığımda surat asardın... şimdi asmıyormuşsun gökyüzündeki sevgilim... ben görmüyorum... öyle diyorlar....
ayrılık bir gökyüzü sevgilim....
ayrılığın rengi kurşuni...
bana her ağladığında sana tekrar doğacağım...
huzur içinde uyuyormuşsun gökyüzündeki sevgilim... ben görmedim... öyle diyorlar...
merhaba ütopyamızın giriş kapısından bana öylece gülümseyen güzel kız...
hani son gidişinde israfil'i bile kıskandıran kıyameti avuçlarımın içine bırakıp giden kız,
senden sonra görmeye bile cesaret edemediğim o ağacın karşısına dikildim bugün. hani derdin ya ; ''bu ağacın elleri olsa şiirler yazardı bize'' diye. işte o ağacın karşısındaydım bugün..
gidişine o da darılmış olacak ki artık bırakmıştı kendisini , iyi görünmüyordu , eskisi gibi rüzgar şarkısını söylerken el sallayamıyordu sanki.
çok kızmıştım ona. hatırlasana , biz en ölümcük ayrılıklarımızda onun altında güç bulurduk , sanki o bize sevmeyi tekrar öğretirdi , elini tutabilmem için kulağıma fısıldardı.
bugün onun karşına hesap sormaya gittim sevgilim..
ama artık gözlerimin içine bakamıyordu , artık o da mı kaybetmişti umudunu? yoksa o da mı inanmıyordu artık cennete?
ve ben bugün anladım sevgilim,
sen artık yoktun..
sen gittikten sonra ben çok sustum sevgilim , geleceği özleyerek sustum..
senden sonra tüm anılarımızın bileklerini kestim. ama anlayamadığım şuydu ;
hangimiz katildik şimdi? bizi öldürüp giden sen mi? yoksa geriye kalan tüm görgü tanığı anıları ortadan kaldıran ben mi?
merak etme sevgilim , yarım kalmış hayallerimizi de kürtajla aldırdım..
ben bu yazıyı sana yazdım sevgilim ama, akciğer kanseri olmuş bir adamın son sigarasını yakması kadar anlamlı oldu sadece. bu yazdıklarımı zaten duymaya ihtiyacın da yok,
çünkü zaten dünyanın en güzel ve kısa sözcüğünü her gün duyuyorsun;
anne..
kızın , sen ve eşin yarım kalmış portremin son fırça darbesine benziyorsunuz.
şairin de dediği gibi;
''avuçlarımda hoşcakallar eziyorum, varsın görenler gidişini alkışlıyorum sansınlar...''
hoşcakal sevgilim..
olm bir bana bak şimdi, o kaşarı nerden buldun merak ediyorum çok aradın mı ? a gerizekalı inşallah tekme yersin. boynuzlanırsın ohh içime su serpilir. sen nasıl psikiyatrist olacaksın ? önce bir beyin gerek sana.
sana beyin gerek beyin kikikik.
ne kadar yarıda kalan izleyemediğim film varsa izledim senden sonra. başlayıp da bitiremediğim kitapların da hepsini okudum üstelik. görüşmek isteyip de zaman yokluğundan görüşemediğim konuşamadığım ne kadar arkadaşım varsa buldum, ulaştım, görüştüm, görüşemediklerimle telefonda konuştum uzun uzun. anlattım saçma sapan, dinledim uzun uzun. kimi zaman kendimi unutup onlar için ağladım, kimisinde de kafama yastık yiyene kadar anlattım uzun zaman sonra sabahı buldum yine amaçsızca, sonrasında gözlerim çizgi haline gelene kadar uyudum tabii! vücudumu tütünden arındırdım sonra, ha ne kadar gerekliydi bilinmez ama şartlar, bir de bir çeşit meditasyon denemesi oldu işte. en sonunda vitesle anlaşmanın yolunu da buldum. trafik, vites ve ben birbirimize alışmak için uzun uzun yolculuklar yaptık, yarım kalan işlerimi halletmek adına. evet bir umut bütün yarıda kalmışlarımı tamamladım belki içimdeki boşluk dolar, kapanır diye! ama olmadı hala buruktum işte kafamı yastığa koyduğumda, uyumak için üstün bir çaba göstermek zorundaydım hala. tırnaklarımın kenarındaki etleri ve dudaklarımı kemiriyorum fare gibi, geçmedi.
neden?
öyle işte, herşey söylenmediğinden sevgili
esasında biz seninle sevgili bile olamamıştık ama senden sonraki bütün sevgililerimde senin arayışın vardı; aynı seni bulamayışım gibi... ve hala yalnız, hayat ile tek başıma mücadele etmek zorunda oluşum gibi... ve şimdi seneler sonra anlıyorum ki esasında bende bıraktığın bu derin boşluğun ve aşkın sebebi; seni elde edememiş oluşumdanmış.
