bu yaşında hala çalışmana sebep olduğum için özür dilerim. ayrıca annemin ısrarlarına rağmen beni aldırtmadığın ve bana yaşama şansı tanıdığın için de teşekkür ederim. seni seviyorum ve özledim ama az kaldı 2 haftaya ordayım. gelince uzun uzun konuşuruz ülkenin durumundan ve tarih boyunca yapılmış adaletsizliklerden.
Hangi çocuk küçüklüğünde bile annesine babamdan boşan der ki? Ben dermişim. Küçükken babamı pek sevmezdim. Aldatırdı annemi biliyorum, görüyordum. Annem buna rağmen kalırdı babamla. Bilirdi, görürdüm. Babam ben küçükken beni hiç umursamazdi. Beni bir kere bile parka götürmedi mesela. Okuldan alacağı zaman, alacağını unuturdu. Arabada da unutmuştu beni. Babam genel olarak unuturdu beni. Abimi severdi bszen, çok kıskanırdım. Hala abime bir farklı bakar babam. Zaten söyledi zamanında, o hiç bir kız evlat istememişti. Neyse zaman geldi ben evden çektim gittim, o vurdu ve ben küfrettim, yaraladık birbirimizi. Şimdi yine hep beraber yaşıyoruz. Artık benim için bir şeyler yapıyor. Az önce kızım beni oper misin dedi, güldüm. Bozuldu biraz. Yediremedim kendime sordum, artık sormaya korkmuyorum; "ben küçükken bu kadar ilgili değildiniz, tersten geliyorsunuz" cevap verdi bana "belki de o zamanlar çok yorgunduk" dedi. Belki o zaman çok yorgununuz baba...
baba maba değilsin lan sen anca lafta babasın. ne bana doğru dürüst bir öğüt verdin ne de ihtiyacım olduğunda yanımda oldun. evde seninle kavga etmekten senin saçmasapan egonla baş etmeye çalışmaktan bıktım usandım amk. beni öyle sinirlendiriyosun ki üzerine benzin döküp yakasım geliyo lan. insafa gelirsem de işeyerek söndürmeye çalışmazsam aha böyle şerefsiz olayım. allahın belası herif.
babacığım. bu seviyeye senin sayende geldim, senin sevgin ile büyüdüm canım babam. bak küçükken sevdiğin o kızın şimdi 25 yaşına geldi, kocaman oldu. ben senin için hep çocuğum. beni asla sevginden esirgeme, sadece senin razı olduğun şeyleri kabul ettim. eminim eşimi seçerken bile senin rızanı arıyacağım baba. hasta zamanlarımda yanımda hep sen oldun. lütfen baba. bana asla küsme, olurda sana bir yanlış yaparsam ne olursun beni affet. çünkü şu hayatta benim en büyük gerçeğim senin. canım babam.
arabanın direksiyon noktasına astığın o kallavi siyah ve temiz tesbihini bulamadım. senden kalan bir hatıraya bile sahip çıkamıyoruz. ne biçim adam olduk biz, nasıl kaybederim diye düşünmek istemiyorum. fakat günlerce aradım, yatarken kalkarken düşündüm hiçbir yerde yok yok yok! ama bulacağım onu. sen merak etme. benim felsefemde yanımda olmayana yok denmez. kalbimdedir. aklımdadır. gönlümdedir. baba var ya harbiden çok özgün ve özel bir adamsin.
Neden böyle oldu be baba? Neden hayatımı alt üst edip de öyle gittin. Bir yanım sana delicesine öfkeli, yaşasaydı da hesap sorsaydım öfkemi yüzüne haykırsa idim diyor diğer yanım seni öylesine özlüyor ki eksikliğini iliklerime kadar hissediyorum. Araf nedir bana bu dünyada yaşattın ya helal olsun. Tam seni özleyip kederlenirken seninle ilgili güzel anılarımı kafamda canlandırmaya başlamışken sana öfkelenmeme neden olan hataların(gerçi hata mı başka bir şey mi bilmiyorum adını koyamıyorum) araya giriyor. Öyle bir haldeyim ki ne özlediğimi hissedebiliyorum ne öfkelendiğimi... Öyle bir hissizlik ki bu sanki hayatımda hiç olmamışsın gibi sanki 24 yılımı babasız geçirmişim gibi hissediyorum. Bir baba evladına neden böyle hissettirir he? Öyle bir hale düşürdün ki beni ne ardıma bakabiliyorum ne önüme bakabiliyorum. Öyle bir boşluğun içine bıraktın ki beni çıkamıyorum...
