sadece seni sevebilmek için bile, dünyaya tekrar tekrar gelmek isterdim. seni çok seviyorum meleğim. uzun cümleler, tasvirini zorlaştırır, kalemim yetersiz kalır, ben yarım kalırım sen olmayınca canım annem, canını taşımak onur veriyor. senin oğlun olmak, beni güçlü kılıyor, öğütlerin yolumu çizen kalem oluyor. seninle bir fincan kahvenin içmenin yeri, hiç bir şeyle dolmuyor..
bir çok kez üzdüm seni biliyorum ama yemin ederim her seferin de içim nasıl yandı bir tek ben bilirim. aslında sandığın kadar güçlü değilim annem ben de çok üzülüyorum ben de ağlıyorum. sana sesimi yükselttiğimde o güzel gözlerine baktığım anda keşke yer yarılsa da içine girsem diyorum böylesi iyi birisine anneme nasıl sesimi yükseltirim diyorum. özür dilerim annem öfkemi kontrol edemiyorum işte affet beni..
Yaptığın yemekleri kimse aynı güzellikte yapamıyor. Valla bak, anneannem bile. Ama tek bir eksiğin var, tuz atmıyon hacı, 20 yıldır tuzlu yemek yemedim. Daha tadına bakmadan tuz atıyoruz ailecek. Ama olsun, ellerine sağlık.
annem, önceleri küçükken farkında değildim değerinin sadece bana bakan, doyurandın. büyüdükçe her şey daha da yerine oturdu,yaşadıklarını o kadar iyi anlıyorum ki seni eleştirirken düşünmeden,ne kadar haksız olduğumu kavrıyorum, uzaktan laf söylemenin ne kadar kolay olduğunu görüyorum. ve şunu biliyorum ki her olayda iyi kötü her şeyde fedakarlık yapan hep ve her zaman kadınlar, anneler. hep böyle, sırf çocukları için ya akıl alacak gibi değil, hayatını hiçe saymak , dile kolay. hep korumaya çalıştın beni, en iyi olmamı sağlamaya , dengeyi tutturmaya, mükemmeliyetçiliğin vardı hala var ama birçok arkadaşımdan daha rahat konuşuyorum seninle her konuyu , her kafama takılanı nasıl da anında çözüyorsun , sana ne kadar az sarıldığımı ve değerli olduğunu gösterdiğimi yeni fark ediyorum, böyle bir şeyler kopuyor içimden, pişmanlık öyle bir çöküyor ki ,. benim güzel annem, o minik kafalardan kıskandığım kadın, benimle her şeyini paylaşan tatlı insan, annem benim ....
seni kaybetmekten çok korkuyorum. zaman hiç geçmese keşke, sen hep yanımda kalsan. seni kaybedersem bigün çok pişmanlıklarım olcak.
çünkü hep en çok sevdiklerimizi üzüyoruz bu hayatta...
hasta olup yataktan cıkamamak dünyanın en güzel şeylerinden biriyse benim için, senin sayendedir. ben, beni bu kadar sevmiyorum. iyi ki varsın, daha da hep var olasın!
günden güne hafızanı kaybediyorsun.bu haline şükrediyorum.rabbim yanında olduğum bir gün adımı unuttuğun, beni tanımadığın zamanı bana göstermesin.allahım ahirette daha zinde bir ömür nasip etsin inşallah.
o son tatlıyı ben yedim. kalan iki dilimini de buzdolabının en arkasına sakladım. napabilirdim en sevdiğim tatlıyı misafirler gelince yapıyosun bebişim. siz kaşındınız.
Tanıdığım her kadında seni aradım anne! Senden bir parçası olsun istedim hepsinin. Güçlü oluşunu, o gururunu, o şevkatini, o karşılıksız sevgini, o affediciliğini herşeyi, herkesi...
göz atınca genelde her yazarın annesine güzel duygularla yazdıkları yazılardır. düşündüren acaba gerçekten her insan annesini kayıtsız şartsız bu kadar sever mi..
yaktın beni anne. hastayım diye ilgileniyorsun, ıhlamurları dayıyorsun anladım da bu kadarı da yapılmaz. kaç gündür o limonlu balı yemeyeyim diye uğraşıyorum. allasen az önce yaptığın neydi? tam dalmışım ekrana, komik bir şeyler okuyorum. tepeme dikilip "kocaman aç ağzını" deyince ben de boşta bulunup açtım ama o nasıl bir kaşıktır yarebbim. kırdın nerdeyse bütün dişlerimi. bir de o bal nasıl o hale geldi. sirke mi döktün içine anlamadım ki. çok darıldım yani anne haberin olsun.
annemden beklemezdim bunu, kör oldum. cemal süreya okuyorum da bu aralar.
kendimi bugun çok buruk hissediyorum anne...
bugun yanında olmalıydım anne sabah seninle uyanmalıydım güne kokunu içime çekmeliydim ama ben yalnız uyuyup sabah hiç bir sey yokmuş gibi işe gelicem.
çok özlüyorum seninle yaşadıgım gunleri bayramları ne güzel heyecanla uyanır bayramlıklarınızı giyerdik babamın senin elini öperdik.
ben yine bayramlık aldım anne yine giyicem ama gune heyecanla başlamadan sıradan bir gunde evden çıkar gibi.
keşke yanında olsaydım yine pazardan aldıgın kazak pantolu giyseydim yada hiç bayramlıgım olmasaydı ama bugun yalnız olmasaydım.
cok duygusalım bugun biri iler git dese ağlamaya hazır. eğer birazcık cesaretim olsaydı istifa eder yine gelirdim yanına ama bılıyorsun benim çalışmam gerek hemde çok.
eminim sende buruksun bugun çünkü bir tek ben eksik olucam yarın yanında çok istedin gelmemi ama olmadı işte anne.
alamadım izin. biliyorum yarın kalbin benimle olacak. sende hep bir eksiklik hissedeceksin. aradaki tek fark sen bir kişinin eksikliğii ben hepinizinkini hissedicem.
alışmamışız biz böyle ayrı bayram geçirmeye hep bilikte gecirdik yapamıyorum bu yüzden tek olunca.
sana bunu belli etmesemde ben çok etkilendim bu durumdan. çok mutsuz oldum. inşallah bu ayrı geçirdiğimiz son bayram olur annem.
yarın çok daha kötü olucam biliyorum ama sana bugun yazmak istedim seni seviyorum hepinizi çok çok öpüyorum.
yaptıgın güzel yemeklerden ve baklavan'dan benim için birer porsiyon fazla yermisin anne çünkü onlarıda çok özledim.
bekle beni annem....
bir şarkı açmıştım, sonra -otomatik- ne çıktı biliyor musun?
Kaldım anam gurbet elde
Hasret sabrımı deniyor
Yüzünü göreyim gelde
Eller beni göndermiyor
Nerde bir yolcuyu görsem
Aklıma sılam geliyor
Ben ne zaman bir of çeksem
Hatırıma anam geliyor
Kızım diyor gözüm diyor
Ağlama sus kuzum diyor
Benden garip dertli anam
Senden ayrı onmaz
Yaram ne sarılan ne seven var
Eller sen değil ki anam
Ne arayan ne soran var
Çaresizim halim yaman
içim nasıl sızladı bir bilsen... her hücremle şarkıya eşlik ediyorum. Gözyaşlarım da bana... Bu gün, içimde, dışımda, ağzımda, yüzümde, gözümde, gönlümdeki o her zamanki yerindesin. Bir başka özledim seni; inan burnumun direkleri sızlıyor. Üzgün yüzünü görüyorum. Ardından da sıcacık, şefkatli gülümseyişini. "Hiç bir şey yıkamaz beni" diyorum. Öyle cansın bana, öyle güçsün, öyle sabır...
içindeki hasretin sessiz çığlıklarını duyuyorum; karışıyor benimkilere. Birlikte yaptığımız her şey, yanında olduğum her an, ömrümün en değerli anlarıymış; bir kez daha anladım. Sen benim en kıymetlim, en özelimsin, en uzağımsın. Ah anacığım, tek mesafeler uzak. Kalbime dokununca hissediyorum seni. Annem, her zerremde yaşıyorsun sen, nefes alıyorum seninle birlikte. Sen aklıma gelince kocaman oluyorum önce sonra da bebek... Nazlar mısın bugün beni? Annem kokunu verir misin bugün bana?...
Bir gün bahçene geleceğim, haberin olmayacak. Uzaktan yine bütün hücrelerimle, sesimin alabildiğince söylicem bu şarkıyı sana... Duyduğunda kalbinin coşkusuna tanık olmak istiyorum, bu anların bedeli olsun diye. Bekle anacığım, cennet kokulu, pamuk yanaklı, meleğim. Bekle beni...
gözyaşım kadar temiz desem varlığının yanında saygısızlık olur, ömrümsün desem kıymetinin yanında kifayetsiz kalır. aldığı her nefes için rabbe dua edilensin, parçan olduğum için şeref duyduğumsun, asla senin kadar özel olamayacağımı bildiğim içinse başımı eğdirensin. kelimelerimin yetersizliğini hissetme sebebim iyikimsin, rabbim yokluğunu göstermesin.
