2 sene oldu. anne adının geçtiği cümlelere tahammül edemiyorum. konuyu değiştiriyorum. hala şoktayım anlayacağın. diyodum ya bende ölürüm diye. öldüm sanırım.
özledim seni şimdi uzaktasın biliyor musun çok zormuş be anacım. artislik yapardım hep sana ben tek başıma da yaşarım diye, olmuyor be anacım çok özlüyorum sizi. senin olum geç kalma demeni bile özledim, neredesin olum, sen ne yapıyon bu saate kadar demeni, keşke hep yanımda olsan hep desen. valla biliyorum artık sadece bayramda göreceğim seni her gün doya doya sarılıp annem diyemeyeceğim sana. o evden çıktığımda söylediğim son söz var ya hani, o hep aklımın bir köşesinde kalacak. **
annem canım herşeyim benim. beni ömrüm boyunca yalnız bırakmayacaksın biliyorum.hayatımdaki herşeyden önemlisin ve değerlisin annem çok seviyorum seni.
anne, 4.000 liralık seneti bulamıyorum. çekmecelerimi toplamamanı beş bin defa söylememe rağmen toplamışsın ve şuan senin düzen tertip anlayışın yüzünden tam 4.000 liradan oluyorum. kafayı yemek üzereyim. anne ne yaptın sen? neyi çöp sanıp attığının farkında mısın acaba? attın mı ki acaba gerçekten? anneeeaaaaağğğ..!!! hayır, yapamazsın bana bunu.
annem olabilirsin ama yeter be aşkım bu kadar da eleştirme artık beni.
tamam komşunun kızı daha iyi yemek yapıyor,
tamam benden bir halt olmaz,
tamam abimde ablamda seni bu kadar üzmedi,
tamam en hayırsız evladın benim.
ayrıca evet haftasonları ananeme gitmek zorunda olmaktan nefret ediyorum çünkü yemekleri iğrenç,
evet yan komşu ismet abladan nefret ediyorum, ismet diye abla mı olur?
evet elektrik faturasını odemeyi unuttum yonetici muhtemelen yarın arayacaktır,
ayrıca evet bebeğim eve her gün geç donüyorum, ve her seferinde bunu sana soylüyorum.
elektrikli süpürge sesi dinleyip rahmindeki o huzuru hala tadabiliyorum anneciğim anlatılamaz bir haz, duygu bu. tanrıyı anlamak gibi; kendinden, canından bir parça...
Sigaram tütüyor masamda yine
Efkarlıyım bu gece
Gelen gidenim kalmadı artık
Yalnızım kederlerimde
Çoğaldı, çoğaldı anılar
Sulandı gözlerim aksine
Annem geldi aklıma
Karanlık dumanlar içinde
Çoğaldı, çoğaldı anılar
Sulandı gözlerim aksine
Gölgem düştü ardıma
Karanlık sokaklar içinde
Yüreğim acıyor hasretten yine
Çok dertliyim bu gece
Hatrım soranım kalmadı artık
Yalnızım kederlerimle..
apartman koridorunu kaplayan yemek kokusu, zile bastıktan sonra kapının açılmasında hissedilen mutluluk, "yavrum" kelimesinin bir ağızdan çıkan en masum en şefkatli hali, anne sen en çok özlediğim anlarımın başrolüsün.
Karanlık sokaklarımdaki ışıklar gibiydi sevgin , her sokağımı aydınlatırdın ki kötüler saklanamasın orada bana zarar vermesinler diye, hep severdin, beni kollardın, biricik yavruna kıyamadığın gibi, başkalarınında kırmasına izin vermezdin, çünkü bende senin bir parçandım, nasıl sevdiysen beni, bende seni seviyorum, annelerin en güzeli..
yazmak geldi içimden. sana yazı yazmak geldi ama nereden başlasam, ne söylesem bilemedim anne. nasıl bu kadar muhteşem olabiliyorsun? gerçekten çok merak ediyorum. çalışıyorsun, çok çalışıyorsun. geliyorsun evde bir sürü iş yapıyorsun. bize o mükemmel yemeklerinden yapıyorsun, arkamızı topluyorsun... yoruluyorsun ama hiç of demiyorsun. seni çok seviyorum anne. ölü ozanlar gecelerimizi çok seviyorum... * akşam mutfağa kapanıp, eski şiir defterlerini bulup, bütün aşık ruhunla yazdığın kusursuz şiirlerini dinlemeyi çok seviyorum. sonra birden başlayan bilimsel konuşmalarımızı seviyorum. psikolojik, sosyolojik kuramları konuşmamızı seviyorum, bunları tartışmamızı seviyorum. uzun siyaset tartışmalarımızı seviyorum. bunları konuşurken sana anlattıklarıma çok güzel, çok düzgün karşılıklar vermeni seviyorum canım benim. sana "ya anne arkadaşlarının oğlu yok mu kıvırcık? herkesin sevgili var benim yok!" dediğimde, "ben mi bulayım? hiç mi yok kıvırcık? geçen yolda gördüm bir tane keşke sen de olsaydın yanımda" demeni seviyorum anne. benim her iğrenç esprime gülmeni çok seviyorum. her derdime koşmanı seviyorum anne. bir yerim ağrıdığında hemen ayağıma terlik giymememle bağdaştırıp bana kızmanı ama dayanamayıp gelip sarılmanı, öpmeni seviyorum. gençliğinde yaptığın delilikleri anlatmanı seviyorum. sana benzemeyi seviyorum. aykırılığımızı çok seviyorum anneciğim. geleceğimi desteklemeni seviyorum anne. beni desteklemeyen yaptığım işleri boş bulan babama karşılık beni desteklemeni seviyorum anne. hatta öyle ki, normalde dinlemediğin metal şarkıları çaldığımda, başının ağrımasına rağmen sırf hevesim kırılmasın diye "çok beğendim, çal sen." diyorsun. olumlu düşünmemi sağlıyorsun anne. kendimi iyi hissetmemi sağlıyorsun. dört dörtlük olmayı nasıl başarıyorsun sen böyle? hep, ben ne yaptım da bu kadar iyi, bu kadar zeki, kültürlü bir anneyi hak ettim diye düşünüyorum. ne kadar şanslı biri olduğumu düşünüyorum.
bir gün gitme anne. sakın gitme. hep benimle ol. beraber olalım. her zaman konuşalım. yine her şeyimi bil. beni benden daha iyi tanı anne. hep birlikte yaşayalım... hayallerimi gerçekleştirdiğimi gör. benim, "bunların hepsi annem sayesinde oldu." dediğimi gör anne. her şeyimsin benim. benden daha kıymetli tek insansın sen. canımı verebileceğim tek insansın.
