En ulu orta cümlelerin bile söylenmemesi gereken mekanlar vardır. Mesela hayat gibi. Soluk alıp verdiğimiz her saniye söylemekten çekindiğimiz ulu orta sözcüklerin havuzunda boğuluyormuş hissiyatını yaşarken fonda müzik çalıyor, fon kartonu ve konfetiler; hayat gibi.
Yalnızlıktan bahis açıldığında bir sigara yakmak gerekir. Her durumun kendi gereklilikleri vardır. Durumları gerekliliklerine uygun şekillerde yaşamak gerekir. Bu durumda bir sigara yakmak gerekiyorsa bir sigara yakılır ancak aşk bir durum değildir, gereklilikleri yoktur. Bir bakmışsın olmuştur. Tanrıyı sorgulayamazsın; aşkı da öyle. Tanrı nasıl oldu bilemezsin, aşk da öyle. Bu durumda aşk hakkında konuşurken yalnızca oldu diyebilirsin; teninin kokusunu yıllardır özlüyorum diyebilirsin. Sorgulayamazsın; teninin kokusunu betimlemeye cüret edemezsin.
En ulu orta sözcükleri bile söyleyemezsin. Gözlerine bakar, bir kaç saniye düşünür ve vazgeçersin. Dünya üzerinde yazılmış en güzel şiirlerden bir buket yapıp gözlerine sunmak istersin. En ulu orta söylenmesi gereken şeylerin hiç bir gerekliliği kalmamıştır. Tamam dersin; şiirlere cüret edemezsin, şiirler buna cüret etmemeli; bu işler 1930’larda da böyleydi, boşver.
işin içine yalnızlığım girdiğinde bu yazıya biraz bal ve tarçın atıp havuza girmem gerekir; bahçeye uzanıp bir yarasanın seninle uyumasını bekleyemezsin. Kendi içinde tutarsız, belki de saçmalayan bir yazıda eğer içinde aşk ve yalnızlık geçiyorsa mantık da aramamak gerekir. Bir yazının içinde aşk ve yalnızlık konularının geçmesi bir durumdur ve bu durum en azından yazan kişi tarafından hiç bir şeyi açıklığa kavuşturmayacak; ancak belirsiz ve saçma olan bu duruma viskinin yanında arkadaşlık edecek olan bir sigara daha yakmayı gerektirebilir.
hepimiz kandırılmaya hazırdık, yeter ki inanabileceğimiz kadar açık bir kapı olsun. o kapıdan girmeye teşneydik.
üstelik hepimizin buna ihtiyacı vardı.
hepimizin biraz rezalete, ama öldürmeyecek bir rezalete, beynimizi gerçeklik denizinden kurtarmak için dedikoduya ve iyi düşünülmüş yalanlara ihtiyacı vardı... düzenbazlığa tamamen kapısını, penceresini kapatan insanın yaşama şansı yoktur, olsa bile bu ağırlığın altından kalkacak akıl sağlığı yoktur...dedi derin mana.
kimseyi incitmek rencide etmek değil aslında amacım. bazı insanların benim hayatımda kıymetli olduğunu düşünerek gayet sıcak davranıyorum. amma velâkin bir anda yok oluyorlar. dostluklarını azaltıyorlar veya mesafe koymaya çalışıyorlar. nedir acaba dertleri? hayatta en sevmediğim şeylerden biri de bir hatam varsa konuşmadan sessiz sedasız uzaklaşmaktır. hani hatayı kendimde arıyorum her seferinde, çuvaldızı hep kendime batırıyorum. nedir yani? acaba yaşadıklarımı, düşüncelerimi mi beğenmiyorsunuz? enerjim mi rahatsız ediyor? ah bir bilsem...
herkesin kendi derdi, tasası, bin bir türlü uğraşı var, tamam anlarım ama birine dostluğu, arkadaşlığı ya tam verirsiniz ya da nedenini söyleyip defolup gidersiniz. bilenler bilir kalbim temizdir, mantıklı sebeplerle geleni de gideni de anlayışla karşılarım.
kimseyi kırmayalım üzmeyelim diye uğraşıyoruz: vakit ayırıyoruz, emek harcıyoruz; güzel günler biriktiriyoruz, arkamıza dönüp baktığımızda hepsinin bir hiç uğruna olduğunu görmek gerçekten çok üzücü. karşılık bekliyorum anlamı çıkmasın buradan ama kimse o kadar emeğin, vaktin boşa gitmesini istemez, sen de istemezsin eminim. ayda yılda bir de olsa hâl hatır sormak, varlığını hissettirmek bu kadar zor olmamalı. bazen atıyor mu diye nabzımı kontrol ediyorum.
avazım çıktığı kadar içimden ağlıyorum. kimse bilmiyor, herkes mutlu olduğumu, güldüğüm için her şey normalmiş ben hiç kötü bir şey yaşamamışım filan sanıyolar ama ben her gece normal insanlar uyuyup rüya görürken sadece ağlıyorum, korkuyorum. korkuyorum çünkü daha kötü şeyler de yaşarım, belki üstüne sağlık sorunum eklenir diyorum. bir de bana kızdıkları zaman ellerimde değişik yaralar çıkıyor, çok acıyor, ağlamak istiyorum ama yapamıyorum. çünkü diğer insanların beni böyle görünce güçsüz olduğumu düşünebiliceklerini hissediyorum. oysaki ben güçsüz değilim. evet değilim. yaralarımı belli etmeyebilirim. karanlıklar her zaman gücünüzü azaltmaz.
Bazen gerçekte reenkarnasyon diye bir şey varmış ve ben önceki hayatımda çok kötü bir insanmışım da o yüzden bu kadar yalnız, mutsuzmuşum ve hiçbir şey cezamı çekmem için iyi gitmiyormuş gibi hissediyorum.
-...
+yok, hayır, bir şey yapmıyordum.
-...
+evet, yapayalnızım.
-...
+hayır, tabi ki de bütün zamanını bana ayırmak zorunda değilsin.
-...
+ben köşede oturan bir kedi gibiyim. canın isterse gelip sever gidersin.
Eski sevgilim evlenmiş. Zor kurtuldum elinden.beni kafalayıp nikahına alacaktı kara göt. Seneye de hamile kalır yanlışlıkla bad Muncur. Ehehe çok mutluyum lan.
