ben hergece olduğu gibi bu gece de seni özledim. Zamanın önemi yok 1 saat 2 saat 3 saat... Benden ayrı olduğun her dakika her saniye seni özlmem için yepyeni bir neden veriyor bana.
Bu yeni ve manevi gözle bakınca kaybettiğin kişiyi her yerde görmeye başlarsın.Denize düşen katrede,dolunayla hareketlenen med-cezirde, esen her esintide ona rastlarsın.Kuma çizili remilde, güneşte parlayan kristal tanesinde, yeni doğmuş bebeğin tebessümünde , bileğinde atan nabzında onu seyredersin.Her yerde, her şeyde onu görürken nasıl derim ki sevgili gitti...
her sey oyle cok seni anımsatıyor ki bu yuzden ne denize uzun uzun bakabiliyorum ne martılara, her yer eksik, ne birlikte gittigimiz yerler, ne sahilde oturdugumuz bank, ne de birlikte seyrettigmiz film hicbiri tam degil.
düsündükce, gittikce, duydukca hatta yazdıkca icimde ki ozlem buyuyor gozlerim ıslanıyor bagıra bagıra aglamak istiyorum icimde ki zehri atmak paylasmak istiyorum ama sadece tek damla dusuyor yastıgıma korkuyorum hepsi duserse sende dusersin diye.gecenin sessizligi caresizligime ortak oluyor, seni gormemim , sesini duyup "seni bu gece de cok ozledim" demenin mumkun olmaıdıgını biliyorum kabullendim artık sana kırgın degilim, seni suclamıyorum kendimi sucluyorum neden son kez "seni yanımdayken bile cok ozluyorum" diyemedigim icin.
caresizce geceye bagırıyorum sesimi kimse duymasa da ben bu gece seni ozledim diye...
