azerbaycan türkçesinde bir deyim vardır -burda da varmıdır bilmem-: oğru öyle bağırdı ki, doğrunun yüreği yarıldı. oğrunun sözcük anlamı hırsız demektir, deyim içindeki anlamı ise bilumum kötü özellikleri ruhunda ihtiva eden insanı niteler.
efenim, bir insanın bekaret araması en doğal haklarından biridir. adama niye iyi kalp aramıyorsun soramayız, zira aramadığını da bilmiyoruz. onun bu doğal hakkını, gericilik gözüyle nitelendirmek mantar beyinlerden südur eder. zira bekaretin özünün ne olduğunu, neyi sembolize ettiğini bilmezler. çünkü çoğu zmaan kendilerinde o bekaret yoktur. ve o bekaretin getirisi olan erdemlilikler de.
-açın ulan kapıyı,bekaret orda mı çabuk verin onu bana,kaçıncı arayışım yaa!
-bana bak mongol ağa,kaç kez sölicem sana burada bekaret diye biri oturmuyor,üstelik otursa da vermezdik sana,şimdi kafanı da al git buradan!
bekaret arayanlar gerizekalıdır hatta köylüdür. mesela sadece gerçek aşkı dilemek, dizdize oturup göz göze bakışmak da yeşilçam'ın kült filmlerinde kalmıştır. sanki nuri alço da bir kült değildir. sanki bir gün bkm mutfak'ın ersin'i de gün gelip "sevişmek sevişmek sevişmek" repliği ile kült olmayacak.
kaybedilen bekaret? o asla kült olamayacak... zira tek kullanımlık olan bekaret ikinci sahnede başka bir oyuncu tarafından verilecektir.
neyse şimdi başa dönelim geri kafalıı kim demiştiniz?
