türk annelerinin bebek sussun diye götünden uydurduğu zeka ötesi davranış şekli. bebek kafasını masaya falan çarpınca. anne hemen koşa koşa gelip '' ıhh sana ıhh'' diye masayı tokatlıyor. ulan çok gülüyom bu karıları izlerken. bebek şokta tabi. bebek annesine mi ağlasın, yoksa çektiği acıya mı ağlasın karar veremiyor. anne hala dövüyor masayı ''hımmm sorarım ben sana'' diye tokatlayıp duruyor. bebek ne yapacağını şaşırdığı için susuyor. anne gururlu, anne susturdu çocuğu. ulan çok zeki bu kadınlar ya. çocuk mal mal masaya bakıyor. çocuk şokta hala. sonra sarılıp gidiyolar.. hımmmmmm diyo anne giderken. gördü işte gününü.
dalga geçilebilir bir şey değildir bence. ben de yeğenlerime bunu yapıyorum. çocuk bence şoka girmektense sahiplenildiği, korunduğunu hissediyor. yoksa size tatlı tatlı gülümsemezdi.
Çocuğa şiddeti ilk öğretme yolu. Siz bu gün masayı döversiniz canı yandı diye, o arkadaşını döver bunun doğru olduğunu düşünerek. Çünkü öyle öğreniyor "bir şey senin canını yaktığında sende onun canını yakacaksın".
bebeğin egosunu tavan yaptıran ve eşyayı metalaştıran tahakküm zihniyetinin yaptırımı durum. türk aile yapısına aykırı olmakla beraber dinimizde de yoktur.
Anlam verilmeyen ve günümüzde bile hala yapılan bir annenin ağlayan çocuğunu susturma stratejilerinden sadece bir tanesidir.
Ben küçükken zırladığımda abim neren acıyor göster derdi.
Gösterdilten sonra 'hmm tamam, büyüyünce unutursun' derdi, susardım valla.
acımasız ama en doğrusu bu bence.. anneler örnek alsınlar
Cinlere, karabasanlara inanmamızın temeli buradan atılıyor olabilir çocukta düşünüyordur masaya vurunca demek ki onun da canı yanıyor koskoca anne neden dövsün masayı yoksa.
