şaşırtıcı ve gizemli, aynı zamanda korkutucu olan tüptür. evet, yaklaşık beş yıldır bana yarenlik eden, dert ortağım olan, yemeğin etlerini beraberce sona ayırdığımız, iyi günde kötü günde her daim yanımda olan mutfak tüpü, tam da bu tanıma uymaktadır. 2005 yılında geldiğim ve halen çalışmakta olduğum şehirde üç ev değiştirmiş olmama rağmen bu tüp beni bırakmamış, bunun için bitmemeyi bile göze almıştır. evde tek yaşayan erkek cinsi canlıların devamlı surette karnıyarık, taze fasulye ve patlıcan dolması yapmadığı/yapamadığı/istese de yapamayacağı/az biraz beceriksiz olduklarının aşikar olması su götürmez bir gerçektir (istisnaları sevelim, koruyalım). hal böyle olsa da o tüp, en azından ayda ortalama 5-10 sefer kullanıldığı halde yine de beş yılda bitmiyorsa bu işte bir iş olsa gerektir. kendisine güvenim sonsuz olsa da korkarım bir gün, alinazik yapmaya yeltendiğim bir sırada bitecek ve beni yarı yolda bırakacaktır.
