küçükken burnuma o kadar tatlı gelirdi ki bu koku, imkanı yok anlatamam. özellikle tekel 2000 sigarasında daha iştahla ve haz alarak içime çekerdim bu kokuyu. tabii, özentilik o zamanlarda başladı. önce yeni yakılmış sigara kokusu hoşuma gitmeye başladı, ondan sonra sigara paketini açmak, ondan sonra sigarayı içinden çıkarmak, ondan sonraa gerçekte sigara içiyormuş gibi sigara içmek...
ve hayat bu noktaya getirdi beni; şükürler olsun artık kendi irademle sigara içip içmeyeceğime karar verebiliyorum *
evet, budur.
asla ve asla içilen sigarayla, dışarıdan koklanan sigaranın kokusu bir olmuyor. başkasının yaktığı sigaranın kokusu apayrı bir güzelliğe sahiptir. ama yine de kendi yaktığınız sigaranın dumanına eş değer olamaz. *
hiç bir zaman kendi yaktığınız sigaradan alamadığınız, süper kokudur. komşunun tavuğu komşuya kaz görünürmüş misali, nedense başkasının yaktığı sigaranın kokusu, hep farklı gelir insana. hemen bi tane ateşleme ihtiyacı hissedilir. özellikle, otobüs yolculuğu sırasında, şöförün yaktığı sigara buna en iyi örnektir.
