oyunlar.
kendimle özdeşleştirdiğim film veya oyun karakterleri.
karşı cins bireyleri.
bazı şarkılar.
sır verilen/alınan dostlar.
bu şeyler hep bağımlılık yapmıştır bende sözlük. kontrolü de hep elimde tutmaya çalıştım. ama farkediyorum ki kontrolü karşıya verdiğim anda o bağımlılıktan kurtulmaya çalışıyorum.
oyunlar. bununla yaşamaya alıştım fakat karakterime bu kadar yapışmış olmasını ve çıkartmaya çalıştığım zaman ise bu kadar kafayı yedirmesini kendime yediremiyorum. önümde duran şey beni o kadar çekiyor ki bırak özsaygın olmazsa olmasın zaten kendi saygını kaç defa çiğnedin bir kere daha ezmenden bir şey olmaz diyor. beynim dopamine açlık çektiği için acaba yanımda duran concerta dan içsem bu bağımlılığımı önlemiş olur muyum diye düşünüyorum sonra o ilaca bağımlı olmaktan korkuyorum. birini engelleyip diğeriyle uğraşması daha kolay olabilir mi acaba?
